27 و اِبلیسِ فرصت نَدین.
27 وَ ابلیسِ فُرصت نَدین.
27 و ابلیسِ فِرصت نَدین.
پِطرُس وه ره بااوته: «ای حَنانیا، چه بییِشتی شیطان تِ دلِ این طی پِر هاکانه که روحالقدسِ دِراغ باری و یه ذِره، شه زِمینِ بَروته پولِ، شه پَلی داری؟
ای عزیزون، هیچ وَخت شه، تَقاص نَیرین، بلکه اونِ خِدائه غَضِبِ دَس واگذار هاکانین. چوون توراتِ دِله بَنوِشته بَییه که «خِداوند گانه: ”تَقاص، مِ شِنه، مِنِمه که سِزا دِمبه»
خِدائه اَسلحه ره کامل دَپوشین تا بَتونین اِبلیسِ حُقّه هائه جلو هِرسین.
هر وضعِ دِله، ایمونِ سِپَرِ بَیرین، تا بَتونین اونِ هِمراه، اون شَریرِ، تِمومِ تَش دارِ تیرها ره دَکوشین.
پَس شه ره خِدائه تَسلیم هاکانین. ابلیسِ روب رو اِیست هاکانین و وه شِمه جِم دَر شونه.
هوشیار بوئین، شِمه حِواس دَووه، شِمه دِشمِن اِبلیس، شیری واری غرّش کانده و هر طَرِف گِردِنه، یه نَفِرِ دِمبال دَره تا وه ره بِبَلعه.