اِفِسُسیان 4:17 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی17 اِسا اینِ گامبه و اَی هم خِداوندِ دِله گامبه که دییه شِمه رِفتار نَوِسه، اون مَردِمی واری که خِدا ره نِشناسِنِنه، بوئه که شه بی خودی فکرائه دِله رِفتار کاندِنه. Faic an caibideilگیله ماز17 اَسه اینِه گونَم و باز هم خُداوَندِ دِلِه گونَم که دِ شیمی رفتار نباید اون مَردم مثان که خُدا رِه نِشناسِنَن هَبو که خودِشانِ بیخُدی فِکرانِ دِلِه رفتار کانَن. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی17 اِسا هَینِه گِمِه و اَی هَم خِداوندی دِلِه گِمِه گه دِ شِمِه رفتار نِنِه هِتی هون مَردِنی تَرا گه خِدارِه نِشناسِنِنِه ووئِه گه شی بیخِدی فِکرایی دِلِه رفتار کِنِنِه. Faic an caibideil |