اِفِسُسیان 4:14 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی14 پَس دییه کچیکِ وَچونِ واری نَبومبی که موج هائه هِمراه هر طَرِف پرتاب بَوویم و جورواجورِ تعالیم و آدِمونِ دوز و کَلِکِ وا، اون نخشههایی دِله که گمراهیِ وِسه کَشِنِنه، اِما ره این طَرِفِ و اون طَرِف بَوِره. Faic an caibideilگیله ماز14 ایما دِ ایتا کوچِ وَچِه یه مِثان نییَیم تا موجِشانِ هَمرَه هر طرف توُواده هَبیم و جور واجور تَعالیم و آدَمان دوز و کَلَک وَ اون نَقشِه های دِلِه که گمراهی یه وَسین کَشِنَن، اَمَرِهِ این سَمت و اون سَمت بَبِرِه. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی14 اَزما دِ هِتی کِچیک وَچیلِه ای تَرا نَوومی گه موجیشونی هَمرا هر طرف هِپرتانی بَووئیم و جورواجورِ تَعالیم و آدَمِنی دوز و کَلکی وا هون نَخشِه هایی دِلِه گه گِمراهی ای سِه کَشِنِنِه، اَمارِه هَین طرف و هون طرف بَوِرِه. Faic an caibideil |
وِشون بدونِ هیچ ترسی شِمه پِر مِحَبَّتِ مهمونی هائه دِله شِمه هِمراه خارنِنه و نوش کاندِنه ولی اون صخرهِ وارینه که اوه ره جِر وَرنه و نَبونه اونا ره بَدی؛ وِشون چَپونونی هَسِنه که فِقَط شه فکرِنه؛ بی وارشِ اَبرایی وارینه که وا اونا ره وَرنه و وِشون آخِرِ پاییزِ بی میوه دارنِنه که دِ کَش بَمِردِنه و بِنهِ جِم بَکِندی بَینه.