Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




کولُسیان 1:27 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

27 خِدا این طی بَخواسه که وِشونِ بِشناسونه که این راز، غیرِ یَهودیونِ میون چه گَتِ جلالیه، این راز اینِ که مَسیح شِمه میون، جِلالِ امیدِ.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

27 خُدا اینجور بِخَسِّه که ایشانه وَسین معلوم هَکُونه که این راز، چه گَته جلالی غیرِ یهودیِانِ مین هیسِه، این راز اینِه که، مَسیح شیمی میَن، جَلالِ اُمیدِ.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

27 خِدا هَینجور بَخوایسِه گه وِشونِه بِشناسانِه گه هَین راز، غیریهودیِنی مین چی گَتِه جلالیِه. هَین راز هَینِگه، مَسیح شِمِه میِن، جَلالی اِمیدِ.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




کولُسیان 1:27
39 Iomraidhean Croise  

عیسی جِواب هِدا: « آسِمونِ پادشاهیِ رازِ بِفَهمِسِن، شِما ره هِدا بَییه، ولی وِشونِ هِدا نَییه .


و کِسی هم نارنه هارِشین خِدائه پادشاهی اینجه یا اونجه ئه، چوون خِدائه پادشاهی شِمه میون دره.»


یعنی روحِ راستی که دِنیا نتونده وه ره قبول هاکانه، چوون نا وه ره وینده و نا اِشناسِنه؛ ولی شِما وه ره اِشناسِنِنی، چوون وه شِمه هِمراه یه جا دَره و شِمه دِله مِوندِنه.


اون روز فَهمِنِنی که مِن پییِرِ دِله دَرِمبه و شِما مِ دِله دَرِنی و مِن شِمه دِله دَرِمبه.


عیسی بااوته: «اگه کِسی مِ ره دوس داره، مِ کِلامِ به جا یارنه و مِ پییِر وه ره دوس دارنه، و اِما وه پَلی اِمبی و وه هِمراه زندگی کامبی.


مِن تِ اسمِ وِشونِ بِشناسِندیمه و اَی دِواره اِشناسِندمبه، تا مِحبَّتی که تِ مِ ره داشتی، وِشونِ دِله هم دَووه و مِنِم وِشونِ دِله دَووِم.»


کِسی که مِ تَنِ خارنه و مِ خونِ نوشِنه، مِ دِله موندِنه و مِن وه دِله موندِمبه.


آه چَنده خِدائه دولتمندی و حِکمت و مَعرفت عمیقِ وه داوِری ها ره نَوونه سَر دَر بیاردِن و وه راهها ره نَوونه بَفِهمِسِن.


یا اینکه خِدائه مِهروونی و تِحَمّل و وه گَتِ صبوری ره کِچیک اِشمارِنی و ندوندی که خِدائه مهروونی اینِ وِسه ئه که تِ ره تووبهِ سَمت وَرنه؟


اِما وه طَریقِ جِم، و ایمونِ راهِ جِم، این فیضی که اَلان وه دِله استواریمی ره به دَس بیاردیمی، و خِدائه جِلالِ امیدِ دِله خِشالی کامبی.


ولی اگه مَسیح شِمه دِله دَره، هر چَن شِمه تَن گِناهِ خاطِری بَمِرده، ولی چوون صالح بِشمارِسه بَینی، خِدائه روح شِمه وِسه زندگیِ.


تا شه گَتِ جِلالِ اون ظرفایی سَر که اونا ره رحم هاکارده، دیار هاکانه ظرفایی که اونا ره قبلتر جِلالِ وِسه آماده هاکارده؟


مگه نَدوندِنی که خِدائه مَعبِدِنی و خِدائه روح شِمه دِله دَره؟


ولی خِدا ره شِکر کامبه که هَمِش مَسیحِ دِله، وه شه پیروزیِ دِله اِما ره راهنِمایی کانده و شه مَعرفتِ عطرِ، اَمه طریق همه جا پَخش کانده.


چوون که اَمه کِچیک و زود گذرِ رَنج ها، اَبدی جِلالِ اَمه وِسه یارنه که نَوونه اون رنجهائه هِمراه قیاس هاکاردِن.


چوون هَمون خِدا که بااوته: «نور، تاریکیِ جِم بَتابه،» شه نورِ اَمه دلهائه دِله بَتابِندیه تا خِدائه جِلالِ بِشناسیِن، مَسیحِ دیمِ دِله، اِما ره نورانی هاکانه.


و خِدائه معبد، بِتهائه هِمراه چه سازشی دارنه؟ چوون اِما زند‌ه خِدائه مَعبِدیمی. هَمون طی که خِدا تورات و پِیغَمبِرونِ کِتابِ دِله گانه: «مِن وِشونِ میون منزل کامبه و وِشون میون، راه شومبه، و مِن وِشونِ خِدا بومبه و وِشون مِ قوم بونِنه.»


مِن مَسیحِ هِمراه صَلیبِ سَر مصلوب بَیمه، و این دییه مِن نیمه که زندگی کامبه، بلکه مَسیحِ که مِ دِله زندگی کانده؛ و این زندگی که الان جِسمِ دِله دَره کامبه؛ خِدائه ریکائه ایمونِ هِمرائه که مِ ره دوس داشته و شه جانِ مِ خاطِری هِدا.


مِ عزیزِ وَچون، که اَی هم شِمه وِسه بِزائنِ دَردِ دارمه تا اون مووقه که مَسیح شِمه دِله شکل بَیره،


اِما مَسیحِ دِله، وه خونِ طریق، آزادی دارمی، که این هَمون خَطاهائه بَخشِشِ، که اونِ، شه بی حدّ و حِسابِ فیضِ اِندا،


و شِما هم هَمدییه هِمراه مَسیحِ دِله بنا بونِنی تا یِتا سِره بَووین که خِدا شه روحِ طَریق، وه دِله موندِنه.


و مِ خِدا، تِمومِ شِمه احتیاجاتِ، طبقِ شه پِرجلالِ دولت، مَسیحْ عیسیِ دِله برطَرِف کانده.


که اینا اون امیدی جِم سرچشمه گِرنه که شِمه وِسه آسِمونِ دِله داشتِنه. اون امید که قبلتر اونِ خَوِری، حَییقَتِ کِلامِ یعنی انجیلِ بِشنُسینی،


وه دِله که تِمومِ حَکمت و معرفتِ گنج ها جا هِدائه.


این نو آدِمِ دِله، نا یونانی یا یهودی، نا ختنه‌بَییه یا ختنه‌نَییه، نا بَربَر یا سَکایی، نا نوکِر یا آزاد، دییه مَعنی نِدارنه، بلکه مَسیح همه چی هَسه و همهِ دِله دَره.


پولُسِ طَرِف جِم که اَمه نِجات‌دهنده خِدائه حِکمِ هِمراه و اَمه امید مَسیحْ عیسی، مَسیحْ عیسیِ رَسولِ؛


این امید، اَمه جانِ وِسه یِتا لنگرِ واریِ که قرص و مِطمئِنِ، امیدی گه خیمه پردهِ اون طرف شونه، اون درونی جایگاه، به قُدسُ الاقداس.


ای کِچیکِ وَچون، شِما، خِدائه جِم هَسینی و وِشونِ حریف بَینی، چوون اونی که شِمه دِله دَره، اونی جِم که دِنیائه دِله دَره، گَتتِرِ.


هارِش درِ پِشت اِیست هاکارده و دَره دَر زَمبه. اَگه کِسی مِ صِدا ره بِشنُئه و دَرِ مِ وِسه واز هاکانه، دِله اِمبه و وه هِمراه شوم خارمه و وه هم مِ هِمراه.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan