Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




کولُسیان 1:23 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

23 اگه راس راسی شِما ایمونِ دِله، محکم و پابرجا بوئین و اون انجیلِ امیدِ جِم تِکون نَخُرین، هَمون انجیل که آسمونِ بِنِ تِمومِ خلقتِ وِسه اِعلام بَییه، و مِن، پولُس، اونِ نوکِر بَیمه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

23 به‌ شرطی کِه ایمان دِلهِ محکم هَبین و پابرجا بُمانید و انجیلِ امیدِ جی دَنِکین، هَمون اِنجیل که آسِمان جیر تمام خلقتِ رَه اعلام هَبا، و مَن، پولُس، اونه پاکار هَبام.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

23 اگه راساسی شِما ایمونی دِلِه مِحکم و پابرجا ووئین، و هون اِنجیلی اِمیدی جا دِکت نَئیرین، هَمون اِنجیل گه آسِمونی بِنی دِشتِه خِلقتی سِه اعلام بَوِه، و مِن، پولُس، اونی نوکر بَوِمِه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




کولُسیان 1:23
72 Iomraidhean Croise  

بعد وِشونِ بااوته: «تِمومِ دِنیائه دِله بُورین و انجیلِ تِمومِ مَردِمِ وِسه اِعلام هاکانین.


ولی مِن تِ وِسه دِعا هاکاردِمه تا تِ ایمون از بین نَشوئه. پَس وَختی که اَی بَردَگِردِسی، شه بِرارونِ قِوَّت هاده.»


وه اون مَردی ره موندِنه که شه سرهِ بِساتِنِ وِسه، بِنه ره عمیق بَکِندیه و سِرهِ پِیِ، صخرهِ سَر بییِشته. وَختی سیل بییَمو و اوه اون سِره ره فشار بیارده، نَتونِسه اونِ تکون هاده، چوون محکم بِساته بَییه بییه.


اگه کِسی مِ دِله نَمونه، یِتا رَزِ واریِ که وه ره دِم دِنِنه و خِشک بونه. خِشکِ رَزا ره جَمع کاندِنه و تَشِ دِله دِم دِنِنه و سوزِندِنه.


چوون وه یِتا از اِما بییه و این خِدمِتِ دِله سَهمی داشته.»


تا این خِدمِت و رسول بییِنِ بَیره، خِدمِتی که یَهودا اونِ پَس بَزو و جایی که وه دِل دَییه بُورده.»


ولی وَختی روح‌القُدُس شِمه سَر نازل بَووه، قِوَّت گِرنِنی و اورشَلیمِ شَهرِ دِله و تِمومِ یهودیه و سامِرهِ مَنطقه و دِنیائه دورتِرین نخطهِ جِم، مِ شاهِدون بونِنی.»


وَختی برنابا اونجه بَرِسیه و خِدائه فیضِ بَدیئه، خِشال بَییه و همه ره تَشویق هاکارده تا تِموم دلِ هِمراه خِداوندِ وِفادار بوئِن،


اون شهرهائه دِله شاگردونِ جانِ قِوَّت هِدانه، وِشونِ تَشویق کاردنه شه ایمونِ دِله بَمونِن و نصیحت کاردِنه که «وِنه خَله مِصیبت ها ره تِحَمُّل هاکانیم تا خِدائه پادشاهی دِله بُوریم.»


اون روزا، دیندارِ یَهودیون، آسِمونِ بِنِ تِمومِ مملکت هائه جِم، اورشَلیمِ شَهرِ دِله دَیینه.


ولی مِن، هم جانِ و هم زندگی ره شه وسه بی‌ارزش دومبه، فِقَط اگه بَتونِم شه دوره ره تِموم هاکانِم و خِدمِتیِ که عیسیِ خِداوندِ جِم بَییتِمه ره سَراِنجام بَرِسونِم و خِدائه فیضِ خَوِرِ خِشِ شِهادت هادِم.


پِرِس و شه لینگِ سَر هِرِس. مِن اینِ وِسه تِ ره ظاهر بَیمه تا تِ ره شه خادِم و شه شاهد هاکانِم، تا اونچیِ دِله که مِ ره بَدی و اونچیِ دِله که تِ ره ظاهر بومبه، شِهادت هادی.


به جِز وه هیچ کَسِ دِله نِجات دَنیه، چوون آسمونِ بِن دییه اسمی آدِمونِ هِدا نَییه تا اونِ جِم نِجات بَیریم.»


ولی پِرسِمبه: مگه نِشنُسِنه؟ البته که بِشنُسِنه، چوون: «وِشونِ صِدا تِمومِ زِمینِ دِله دَپیته، و وِشون کِلام، دِنیائه این سَر تا اون سَر بَرِسیه.»


که غیرِ یَهودیونِ وِسه مَسیحْ عیسیِ نوکِر بوئِم و خِدائه اِنجیلِ خِدمِت هاکاردِنِ وِسه، کاهنی هاکانِم، تا غیرِیهودیون یِتا قابل قبولِ هَدیه خِدائه پَلی بوئِن که روح القُدُسِ طریقِ جِم تَقدیس بَییه.


خِدا، اَبدی زندگی ره اونایی ره دِنه که صبرِ هِمراه، خوارِ کارائه اِنجام هِدائِنِ دِله، جِلال و حِرمت و اَبدی زندگیِ دِمبال دَرِنه؛


و امید اَمه شرمندگیِ باعث نَوونه، چوون خِدائه مِحبَّت، روح القدوسِ طریقِ جِم که اِما ره هِدا بَییه، اَمه دلهائه دِله دَشِندی بَییه.


پَس، مِ عزیزِ بِرارون، پابرجا و پایدار بوئین، هَمش خِداوندِ کارِ ویشتر و ویشتر اِنجام هادین، چوون دوندِنی شِمه زَحمِت خِداوندِ دِله بیخودی نییه.


مگه آپولُس کیِ؟ پولُس کیِ؟ وِشون فِقَط خادمونینه که خِدا هر کِدومِ یِتا وظیفه‌ هِدا تا وِشونِ طریق شِما ایمون بیارین.


مِن، پولُس شه، مَسیحِ نرمی و مهروونیِ هِمراه شِمه جِم خواهش کامبه- مِنی که شِمهِ جِم خَیلیا گانِنه وَختی شِمه پَلی دَرِمبه سَربِزیرِمه و اون مووقه که شِمه پَلی دَنیمه شجاعِمه!


اونا مَسیحِ نوکرونِنه؟ مِن ویشتر هَسِمه! خِل هائه واری گَب زَمبه - همهِ جِم سخت‌تِر کار هاکاردِمه، خَله ویشتر زندون دِله دَکِتِمه، همهِ جِم ویشتر کُتِک بَخُردِمه، ویشترِ وختا نزدیک بییه بَمیرِم.


خِدا بییه که اِما ره لایقت هِدا که تازه عَهدِ نوکِرون بوئیم - عهدی که خِدائه روحِ سَر پابرجائه، نا اونچیِ سَر که یِتا بَنوِشته ویشتَر نییه. چوون «بَنوِشته» کُشِنه، ولی خِدائه روحْ زندگی دِنه.


پَس چوون اون رَحمتی وِسه که اِما ره هِدا بَییه، این طی خِدمِتی دَره کامبی، نا امید نَوومبی.


پَس اون چیِ دِله که خِدائه هِمراه همکاریمی، شِمه جِم خواهش دارمی که خِدائه فیضِ اَلِکی نَییت بوئین.


تَرسِمبه زَحمِتی که شِمه وِسه بَکِشیمه، بیخودی بوئه.


چوون اِما خِدائه روحِ طَریقِ جِم ایمونِ هِمراه، اون صالحیِ چِش به راهِمی که اَمه امیدِ.


خوار دوو گِتینی. کی شِمه دَمِ بَییته تا حَییقَتِ جِم اِطاعت نَکِنین؟


پَس خواری هاکاردِنِ جِم دِلسرد نَوویم، چوون اگه کارِ جِم دَس نَکِشیم، خوارِ فصل مووقه درو کامبی.


تا شِمه دِلِ چش رووشن بَووه، تا اون امیدی که خِدا شِما ره اونِ وِسه دَعوِت هاکارده، بِشناسین و خِدائه اون بی حدّ و حِساب و پِرجلالِ میراثِ، مِقدّسینِ دِله بِفَهمین،


مَسیحِ دِله، تِمومِ این بناها هَمدییهِ کَش وَصل بونه و یِتا مِقدَّسِ معبِد خِداوندِ دِله برپا بونه.


تا مَسیح، ایمونِ طریق، شِمه دلهائه دِله بَمونه، و مِحبَّتِ دِله بِنه دَوِندین، پابرجا بَووین،


وه دِله ئه که تِمومِ تَن هر مَفصلِ هِمراه که اونِ ربط دارنه، چِفت و بَس بونه و چَسبِنه تا هر عضوی دِرِس کار هاکانه، تَن رشد کانده و شه ره مِحَبَّتِ دِله بَنا کانده.


که طبقِ نظارتِ خِدمِت که خِدا مِ ره بِسپارِسه، کلیسائه خادِم بَیمه، تا خِدائه کِلامِ، کامل شِما ره بِشناسونِم


وه دِله بِنه دَوِندین و رشد هاکانین، و ایمونِ دِله پابرجا بوئین و هَمون‌ طی که یاد بَییتینی، شِکر هاکاردِنِ جِم پِر بوئین.


تا هیچ‌کَس این سختیهائه وِسه سِست نَووه، چوون شِما شه خوار دوندِنی که اِما اینِ وِسه تَعیین بَیمی.


اینِ وِسه، چوون دییه نَتونِسِمه طاقت بیارِم، تیموتائوسِ راهی هاکاردِمه تا شِمه ایمونِ جِم باخَوِر بَووِم، چوون اونِ تَرسِ داشتِمه که اون وسوسه‌گر یعنی اِبلیس یه جوری شِما ره وَسوسه هاکارده بوئه، و اَمه زَحمِت ‌هَدِر بورده بوئه.


ولی از اونجه که اِما روزِ جِم هَسیمی، وِنه هوشیار بوئیم، و ایمون و مِحبّتِ زره ره شه تَن دَکُنیم، و نِجاتِ امیدِ، کِلاهخودِ واری شه سَر بییِلیم.


اِسا، شه اَمه خِداوند عیسی مَسیح و اَمه پییِر خِدا که اِما ره دوس داشته و فیضِ طریق، اِما ره اَبدی تَسلّی و خوارِ امید هِدا


اَمه خِداوند مَسیحْ عیسی ره شِکر کامبه که مِ ره قِوَّت هِدا چوون مِ ره وِفادار دونِسه و مِ ره شه خِدمِتِ وِسه تعیین هاکارده.


چوون مِن اینِ وِسه تعیین بَیمه تا غیرِ یَهودیونِ وِسه یِتا تَعلیم دَهنده و یِتا رسول و یِتا مَلِّم، ایمون و حَییقَتِ دِله بوئِم - حَییقَتِ دَره گامبه و دِراغ نَزِمبه.


راس راسی که دینداریِ راز خَله گَتِ: وه که جِسمِ دِله ظاهر بَییه، خِدائه روحِ طَریقِ جِم تایید بَییه، فرشته ها وه ره بَدینه، قومهائه میون اِعلام بَییه، دِنیائه دِله وه ره ایمون بیاردِنه، جِلالِ هِمراه، بالا، بَوِرده بَییه.


تا وه فِیضِ هِمراه صالح بِشمارِسه بَوویم و طبقِ اون امید که اَبدی زندگی ره دارمی وارثون بَوویم .


ولی مِ صالح آدِم ایمونِ هِمراه زندگی کانده. و اگه مِ جِم شه دیمِ بَردِگاردِنه، مِ جان اون آدِمِ جِم راضی نَبونه.»


چوون اِما مَسیحِ دِله شَریک بَیمی، اگه راس راسی اطمینانی ره که از اَوِّل داشتمی ره تا آخِر قایم داریم.


ولی مَسیح، یِتا ریکائه واری خِدائه سِره سَر وِفادارِ، و اِما وه سِره هَسیمی، اگه راس راسی شه اِطمینان و افتخارِ شه امیدِ دِله قایم داریم.


از اونجه که اِما یِتا گَتِ کاهِن اَعظِم دارمی که آسمونونِ بالا بورده، یعنی عیسی خِدائه ریکا، بِئین شه ایمونِ اعترافِ قایم داریم.


این امید، اَمه جانِ وِسه یِتا لنگرِ واریِ که قرص و مِطمئِنِ، امیدی گه خیمه پردهِ اون طرف شونه، اون درونی جایگاه، به قُدسُ الاقداس.


مِوارک بوئه خِدا و اَمه خِداوند عیسی مَسیحِ پییِر که شه گَتِ رَحمتِ هِمراه، عیسی مَسیحِ زنده بَیِّنِ طریق، مِرده هائه جِم، اِما ره زنده امیدِ وِسه یِتا تازه تولّد هِدا


و شِما که خِدائه قِوَّتِ هِمراه و ایمونِ طریق، حِفظ بَینی، اون نجاتی وِسه که آماده بَییه تا آخِرِ زمون دیار بَووه.


ولی شِمه خَوِری وِنه بارِم اون مَسح که وه جِم بَییتِنی، شِمه دِله موندِنه و نیازی نِدارنِنی کِسی شِما ره تَعلیم هاده، بلکه وه مَسح، همه چیِ خَوِری شِما ره تَعلیم دِنه. اون مَسح، حَییقَتِ، نا دِراغ. پَس هَمون‌طی که شِما ره تَعلیم هِدا، وه دِله بَمونین.


اون عِذاب هائه جِم که خَله زود کَشِنی، نَتِرس. هارِش، اِبلیس خَله زود شِمه جِم بَعضیا ره زِندونِ دِله دِم دِنه تا آزمود بَووین و ده روز عِذاب بَکِشین. تا مَرگ وِفادار بَمون، که مِن زندگیِ تاجِ تِ ره دِمبه.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan