اعمال رَسولان 4:17 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹⁷ ولی اینِ وِسه که این جریان ویشترِ از این قومِ دِله نَپیچه، وِنه این آدِمونِ قدغن هاکانیم که دییه هیچ کسِ هِمراه این اسمِ جِم گَب نَزِنِن.»

گیله ماز

¹⁷ وَلی اینه وَسین که این جَریان بیشتَر از این قومِ میَن چو دَنِکِه، بایِسّی این آدَمانِ قَدغَن هَکنیم که دیگه هیچکسِ هَمرهَ این اِسمِ جی گَب نَزِنِن.»

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹⁷ ولی هَینِسه گه هَین جَریان ویشتَر از هَین قومی دِلِه نَپیچِه، وِنِه هَین آدَمِنِ قَدِغَن هاکِنیم گه دِ هیچکسی هَمرا هَین اِسمی جا گَب نَزِنِن.»

اعمال رَسولان 4:17 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ مَتّی 27:64

پَس دَستور هاده تا سِومین روز، مَقبرهِ جِم نِگَهوونی هاکانِن، نَکِنه وه شاگِردون بورِن و جَسِدِ بَدِزِن و مِدَعی بَووِن که وه زِنده بَییه! اَگه بَتونِن این کارِ هاکانِن وَضع از اَوِّل هم بَدتِر بونه.

اِنجیلِ مَتّی 9:30

و وِشونِ چِشا واز بَییه. عیسی وِشونِ هِشدار هِدا و بااوته: مِواظِب بوئین، هیچ کی این جَریانِ جِم خَوِردار نَووه.

اِنجیلِ یوحنا 15:21

ولی مِ اسمِ خاطریِ که تِمومِ این کارا ره شِمه هِمراه کاندِنه، چوون اونی که مِ ره بَفرِسیه ره نِشناسِنِنه.

اعمال رَسولان 4:21

شورائه آدِمون بعد از این که پِطرُس و یوحنا ره خَله تهدید هاکاردِنه، وِشونِ وِل هاکاردِنه چوون راهی پی دا نَکاردِنه تا وِشونِ مِجازات هاکانِن، چوون تِمومِ مَردِم اونچیِ وِسه که اتِّفاق دَکِته بییه، خِدا ره حمد و ثناء کاردِنه.

اعمال رَسولان 5:24

وَختی مَعبدِ نگهوونونِ فَرمونده و گَت گَتِ کاهِنون این خَوِرِ بِشنُسِنه هاج و واج بَمونِسنه، فِکرِ دِله بُوردِنه که «این کارِ عاقبت چی بونه؟»

اعمال رَسولان 5:28

«اِما شِما ره سَخت قَدِغَن هاکاردیمی که دییه این اِسمِ هِمراه تَعلیم نَدین؟ با این حال شِما اورشَلیمِ شَهرِ شه تعلیمِ جِم پِر هاکاردینی و خوانِنی این مَردیِ خونِ اَمه گَردِن دِم هادین.»

اِفِسُسیان 6:9

اِی اَربابون، شه نوکِرونِ هِمراه همین‌طی رِفتار هاکانین، و وِشونِ خط و نِشون بَکِشییَنِ جِم دَس بَکِشین، چوون دوندِنی، وه که هم وِشونِ اَربابِ و هم شِمه اربابِ، آسمونِ دِله دَره، و وه هیچ کسِ میون فرق نییِلنه.

اوّل تِسالونیکیان 1:8

چوون نا فِقَط خِداوندِ کِلام شِمه طریق مقدونیه و اَخائیه مَنطقه هائه دِله دَپیته، بلکه شِمه ایمون داشتن به خِدا، تِک هائه سَر دَکِته، جوری که دییه لازم نییه اِما یه چی باریم.

اول پِطرُس 2:23

وَختی وه ره فحش هِدانه، فحشِ هِمراه جِواب نِدا؛ و اون مووقه که رَنج بَکِشیه، تَهدید نَکارده، بلکه شه ره خِدائه دس، که عادِلِ داوِرِ بِسپارِسه .