Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




دوم تیموتائوس 4:8 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

8 اَز اَلان به بعد اون صالحیِ تاج مِ وِسه آماده بَییه، تاجی که خِداوند، اون عادلِ داور، اون روزِ دِله مِ ره دِنه - نا فِقَط مِ ره، بلکه تِمومِ اونایی که وه ظِهورِ شوقِ داشتِنه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

8 اَسِه، اون صالحی یه تاج می وَسین آمادِه هیسِه، تاجی که خداوند، اون عادلِ داوَر، اون روزِ دِلِه مَرِه دَنه - نه فقط مَرِه، بلکه تمام اوشانیکه اونه ظهورِ شوقِ داشتِن.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

8 از اَلَن به بعد، هون صالحی ای تاج میسِه آمادِه بَوِه، تاجی گه خِداوَند، هون عادلِ داوَر، اون روزی دِلِه مِنِه دِنِه - نا فقط مِنِه، بَلگی دِشتِه اونانیگه وی ظِهوری شوقِ داشتِنِه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




دوم تیموتائوس 4:8
39 Iomraidhean Croise  

«به جِز پییِر هیچ کس اون روز و ساعتِ نَدونده؛ حَتّی ریکا و آسِمونِ فِرشته ها هم باخَوِر نینه.


داوِریِ روز، خَیلیا مِ ره گانِنه: 'خِداوندا، خِداوندا، مگه اِما تِ اسم هِمراه نَبِوَّت نَکاردیمی؟ مگه تِ اسم هِمراه دِوها ره بیرون نَکاردیمی؟ مگه تِ اسم هِمراه گَت گَتِ کار نَکاردیمی؟


بَدونین داوِریِ روز، مِجازاتِ تِحَمُّل سُدومِ شَهرِ وِسه که گِناهِ جِم پِر بییه، راحت تِرِ تا اون شَهرِ وِسه.


ولی تِ شه سَر سَختی و شه دلِ خاطِری که نِخوانه تووبه هاکانه، خِدائه غَضبِ شه وِسه، غَضِبِ روزِ وِسه اِمبار کاندی، روزی که اونِ دِله خِدائه عادلانه قِضاوِت دیار بونه.


و نا فِقَط خِلقت، بلکه اِما شه هم که خِدائه روحِ نوبرِ دارمی، شه دلِ دِله ناله کامبی، هَمون طی که ذوقِ هِمراه ریکائونِ مقامِ دِله فرزند خووندگیِ اِنتِظارِ کَشِمبی، یعنی شه تَن هائه آزادی ره


هَمون طی که اِشعیائه پِیغَمبِرِ کِتابِ دِله بَییَموئه: «اونچی ره که هیچ چِشی نَدیئه، هیچ گوشی نِشنُسه، و هیچ کَسِ فِکر نَرِسیه، خِدا شه دوسدارونِ وِسه فِراهم هاکارده.»


هر کسِ کار مَعلوم بونه، چوون اون «روز» همه چی ره بَر مِلا کانده. چوون تَش، کارِ نتیجه ره مَعلوم هاکارده و تَش هر کاری که آدِمون هاکاردِنه ره آزمود کانده.


هر کی مسابقهِ وِسه شونه، هر‌چیِ دِله، شه دَمِ گِرنه. وِشون این کارِ کاندِنه تا اون تاجی که از بین شونه ره به‌دَس بیارِن؛ ولی اِما این کارا ره کامبی تا اون تاجی که از بین نشونه ره به‌دَس بیاریم.


و حَییقَتاً که این خیمهِ دِله آه کَشِمبی، چوون اینِ مِشتاقیمی که شه آسِمونی سِره ره لِواسِ واری دَپوشیم،


تا هر جور که بَییه، مِرده هائه جِم زنده بَیِّنِ به دَس بیارِم.


که اینا اون امیدی جِم سرچشمه گِرنه که شِمه وِسه آسِمونِ دِله داشتِنه. اون امید که قبلتر اونِ خَوِری، حَییقَتِ کِلامِ یعنی انجیلِ بِشنُسینی،


تا آسِمونِ جِم خِدائه ریکائه بییَموئِنِ اِنتظارِ بَکِشین، که خِدا مِرده هائه جِم وه ره زنده هاکارده، یعنی عیسی، که اِما ره اون غَضِبِ جِم که بعداً اِنه آزاد کانده.


ولی ای بِرارون، شِما تاریکیِ دِله دَنینی تا اون روز، دِزِ واری شِما ره غافلگیر هاکانه.


اون مووقه اون بی‌دینِ مَردی اِنه، که خداوند عیسی شه دَمِ نفِسِ هِمراه وه ره هِلاک کانده و شه پِرشکوهِ بییَموئِنِ هِمراه وه ره نابود کانده.


این طی، شه وِسه یِتا گَنج اِمبار کاندِنه که آیندهِ وِسه یِتا خوارِ پِی هَسه تا بَتونِن اون چی که حَییقی زندگی هَسه ره به‌دَس بیارِن.


اِسا این فِیض اَمه نجات‌دهنده مَسیحْ عیسی بییَموئِنِ هِمراه دیار بَییه - هَمون مَسیحْ عیسی که مَرگِ از بین بَوِرده، و اَبدی زندگی ره انجیلِ طریق همهِ وِسه دیار هاکارده.


همینِ وِسه این طی عِذاب کَشِمبه، ولی عار نِدارمه، چوون دومبه کیِ ایمون بیاردِمه و قانع بَیمه که وه تونده اونچی که مِ ره بِسپارِسه بَییه ره تا اون روز محافظت هاکانه.


خِداوند وه ره عطا هاکانه که اون روزِ دِله خِداوندِ جِم رَحمِت بَیره. و تِ تِمومِ اون خِدمِت هایی که اَفِسُسِ شَهرِ دِله هاکارده ره خوار دوندی.


یِتا پهلوونِ تاج نَدِنِنه، مگه اینکه طبقِ مسابقهِ قَوانین عَمِل هاکانه.


مِن خِدا و مَسیحْ عیسیِ روب رو که مِرده ها و زنده ها ره داوِری کانده، و وه بییَموئِن و وه پادشاهی‌ِ خاطِری، تِ ره سفارش کامبه که


و شه اون مِوارکِ امیدِ چِش به راه بوئیم، یعنی اَمه عَظیمِ خِدا و اَمه نجات‌دهنده عیسی مَسیحِ جِلالِ دیار بَیِّن،


چوون اون مووقه که دَره تربیت بومبی، عوِضِ این که اِما ره خِش بِیّه، اِما ره درد گِرنه. ولی بعدتر اونایی وِسه که وه طریق تربیت بَینه، صالح بییَنِ بار یارنه که صِلح و سِلامتیِ جِم پِرِ.


پَس مَسیح هم اَت کَش قِروونی بَییه تا خَیلیائه گِناهونِ از بین بَوِره، دِوّمین کَشِ وِسه اِنه، ولی نا گِناهونِ از بین بَوِردِنِ وِسه، بلکه اونائه نِجاتِ وِسه که شوقِ هِمراه وه چِش به راهِنه.


خِش به حال اونی که آزمودِ بارِ بِن استقامتِ هِمراه اِسِّنه، چوون وَختی آزمودِ دِله استقامتِ هِمراه هرِسه، وه زندگیِ تاجِ گِرنه اون تاجی که خِدا شه دوسدارونِ وَعده هِدا.


و اِرثی که از بین نَشونه و فاسد نَوونه و بَپیسه نَوونه که اونِ آسمونِ دِله شِمه وِسه دارنِنه؛


و اون وَختی که چَپونونِ رئیس ظِهور هاکانه، اون جِلالِ تاج که از بین نشونه ره به دَس یارنِنی.


هارِشین وه ابرهائه هِمراه اِنه، هر چِشی وه ره وینده، حَتَّی اونایی که وه ره نیزه بَزونه؛ و تِمومِ زِمینِ طایفه ها وه وِسه شیون کاندِنه. راس راسی این طی بونه. آمین.


بعد بَدیمه که آسِمون واز بَییه و هارِش، یِتا اِسبه اسب! یه نَفِر وه سَر سِوارِ، که وه اسم وِفادار و حَقِّ، وه عادِلانه داوِری کانده و جَنگِنه.


اون عِذاب هائه جِم که خَله زود کَشِنی، نَتِرس. هارِش، اِبلیس خَله زود شِمه جِم بَعضیا ره زِندونِ دِله دِم دِنه تا آزمود بَووین و ده روز عِذاب بَکِشین. تا مَرگ وِفادار بَمون، که مِن زندگیِ تاجِ تِ ره دِمبه.


اونی که این چیائه وِسه شِهادت دِنه، گانه: «حتماً، خَله زود اِمبه.» آمین. بِرو، ای خِداوندْ عیسی!


اون بیست و چهارتا پیر، اون تخت‌نشینِ روب رو بِنهِ سَر کَفِنِنه و وه ره که تا اَبد و تا اَبد زنده ئه ره پَرَسِش کاندِنه و شه تاجِ وه تَختِ جلو دِم دِنِنه و گاننه:


اون تَختِ دور تا دور، بیست و چهار تا تخت دَییه و اون تختائه سَر بیست و چهار تا پیر نیشته بینه. که اسبه لِواس شه تَن و طِلا تاج شه سَر داشتِنه.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan