Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




دوم تیموتائوس 1:12 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

12 همینِ وِسه این طی عِذاب کَشِمبه، ولی عار نِدارمه، چوون دومبه کیِ ایمون بیاردِمه و قانع بَیمه که وه تونده اونچی که مِ ره بِسپارِسه بَییه ره تا اون روز محافظت هاکانه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

12 اینه وَسینِ که اینجور عذاب کَشِنَم، ولی عار نِدارَم، چون دانَم کِیه ایمان بیاردِم، وَ حَتم دارَم که اون تانه اونچه که مَرِه بِسپارسِّه هَبا رِه تا اون روز مُحافظت هَکونه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

12 هینِسِئه گه هینجور عذاب کَشِمِه، ولی عار نارمِه، چون دِمِّه کِرِه ایمون بیاردِمِه، و قانع بَوِمِه گه وی بتِنِّه اونچی گه مِنِه بِسپارس بَوِه رِه تا هون روز مِحافظت هاکِنِه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




دوم تیموتائوس 1:12
58 Iomraidhean Croise  

وه اسم تِموم قومهائه وِسه مایهِ امیدِ.»


«به جِز پییِر هیچ کس اون روز و ساعتِ نَدونده؛ حَتّی ریکا و آسِمونِ فِرشته ها هم باخَوِر نینه.


داوِریِ روز، خَیلیا مِ ره گانِنه: 'خِداوندا، خِداوندا، مگه اِما تِ اسم هِمراه نَبِوَّت نَکاردیمی؟ مگه تِ اسم هِمراه دِوها ره بیرون نَکاردیمی؟ مگه تِ اسم هِمراه گَت گَتِ کار نَکاردیمی؟


بَدونین داوِریِ روز، مِجازاتِ تِحَمُّل سُدومِ شَهرِ وِسه که گِناهِ جِم پِر بییه، راحت تِرِ تا اون شَهرِ وِسه.


بعد عیسی بِلِندِ صِدائه هِمراه داد بَکِشیه: «ای پییِر، شه روحِ تِ دَس اِسپارِمبه.» اینِ بااوته و جان هِدا.


مِن نِخوامبه وِشونِ این دِنیائه جِم بَوِری، بلکه خوامبه وِشونِ اون شَریرِ جِم حفظ هاکانی.


هیچ کس نَتونده مِ پَلی بِیّه به جِز این که پییِری که مِ ره بَفرِسیه وه ره مِ سَمت بَکِشونه، و مِن قیامِتِ روز، وه ره زنده کامبه.


اون وَخت پولُس و بَرنابا جرأتِ هِمراه بااوتِنه: «لازم بییه خِدائه کِلام قبل از همه شِمه وِسه بااوته بَووه. ولی وَختی اونِ رد هاکاردینی و شه ره اَبدی زندگیِ لایق نَدونِسینی، پَس اَلان اِما غیریهودیونِ سَمت شومبی.


ولی یَهودیون، متعصب و سَرشناس زَن ها و شَهرِ مَردا که رَهبِر بینه ره تحریک هاکاردِنه و وِشون، پولُس و بَرنابا ره آزار اذیّت هاکاردِنه. پَس پولُس و بَرنابا ره اون مَنطقهِ جِم بیرون هاکاردِنه.


ولی پولُس جِواب هِدا: «این چه کاریِ که کاندینی؟ چه شه بِرمهِ هِمراه مِ دلِ اِشکِنِنی؟ مِن حاضِرِمه عیسیِ خِداوندِ اسمِ خاطِری نا فِقَط زِندون بُورِم، بلکه اورشَلیمِ دِله بَمیرِم.»


وَختی استیفانِ سَنگسار کاردِنه، وه بِلِندِ صِدائه هِمراه بااوته: «ای عیسیِ خِداوند، مِ روحِ قبول هاکان!»


چوون مِن وه ره سِراغ دِمبه که مِ اسمِ خاطِری چَنده وِنه عِذاب بَکِشه.»


چوون مِن انجیلِ جِم خجالتی نِدارمه، چوون که اِنجیل، خِدائه قِوَّتِ، هر کسِ نِجاتِ وِسه که ایمون بیاره، اَوِّل یَهود و بعد غیرِ یَهود.


هَمون طی که اِشعیائه پِیغَمبِرِ کِتابِ دِله بَنوِشته بَییه: «هارِشین، صَهیونِ دِله یِتا سَنگ اییِلمه که دَکِتِنِ باعث بَووه، و یِتا صخره‌ که دَکِتِنِ باعث بَووه؛ و هر کی که وه ره ایمون بیاره، شَرمنده نَوونه.»


وه تا آخِر شِما ره پابرجا دارنه، تا اَمه خِداوند عیسی مَسیحِ روزِ دِله بی تقصیر بوئین.


هر کسِ کار مَعلوم بونه، چوون اون «روز» همه چی ره بَر مِلا کانده. چوون تَش، کارِ نتیجه ره مَعلوم هاکارده و تَش هر کاری که آدِمون هاکاردِنه ره آزمود کانده.


هَمون طی که اِشتیاقِ هِمراه اِنتظار کَشِمبه و امید دارمه که هیچیِ دِله شرمنده نَبومبه، بلکه جِرأتِ کاملِ هِمراه، اَلان هم همیشه واری، چه بَمِردِن و چه زندگیِ دِله، مَسیح مِ تَنِ دِله جِلال گِرنه.


تا مَسیح و وه زنده بَیِّنِ قِوَّتِ بشناسِم و وه عذاب هائه دِله شَریک بَووِم، و وه مَرگِ دِله وه واری بَووِم،


اونی که اَمه ذلیلِ تَنِ عَوِض کانده تا وه جِلال بَییته تَنِ واری بَوویم. اون قِوَّتی هِمراه که وه ره قِوَّت دِنه تا تِمومِ چیا ره شه مطیع هاکانه.


راس راسی، مِن همه چی ره اینِ وِسه که مِ خِداوند مَسیحْ عیسیِ بِشناسییَن همه چیِ جِم بالاتر هَسه، ضرر دومبه، وه خاطِری همه چی ره از دَس هِدامه. و اونا ره آشغالِ واری دومبه تا مِ نفع، مَسیح بوئه


و نییِلنِنه اِما غیر یَهودیونِ هِمراه گَب بَزِنیم تا نِجات بَیرِن- این طی هَمِش شه گِناهونِ دَئیلِ لَب به لَب پِر کاندِنه. ولی سَر آخِر خِدائه غَضِب، وِشونِ سَر بییَمو.


ولی ای بِرارون، شِما تاریکیِ دِله دَنینی تا اون روز، دِزِ واری شِما ره غافلگیر هاکانه.


ای تیموتائوس، اون اَمانتی که تِ ره بِسپارِسه بَییه ره حِفظ هاکان. مِفتِ گَب هائه جِم و مخالفِ فکرایی جِم که اشتباهاً، معرفت بااوته بونه، دوری هاکان؛


روح‌القدسِ طریق که اَمه دِله دَره، اون خوارِ امانتِ جِم که تِ ره بِسپارِسه بَییه، محافظت هاکان.


خِداوند اونیسیفوروسِ خانواده ره لطف هاکانه، چوون وه چَن کَش مِ جانِ تازه هاکارده و مِ زندون دَکِتِنِ جِم عار نِداشته.


خِداوند وه ره عطا هاکانه که اون روزِ دِله خِداوندِ جِم رَحمِت بَیره. و تِ تِمومِ اون خِدمِت هایی که اَفِسُسِ شَهرِ دِله هاکارده ره خوار دوندی.


پَس، از اینکه اَمه خِداوندِ شِهادت هادی یا مِن که وه خاطِری زِندونِ دِله دَکِتِمه عار نِدار، بلکه تِ هم خِدائه قِوَّتِ هِمراه، انجیلِ خاطِری عِذابِ بَکِشیِنِ دِله شَریک باش.


اینِ وِسه ئه که یِتا جنایتکارِ واری زنجیلِ دِله دَرِمبه و دَره عِذاب کَشِمبه. ولی خِدائه کِلام زَنجیلِ دِله دَنییه.


اَز اَلان به بعد اون صالحیِ تاج مِ وِسه آماده بَییه، تاجی که خِداوند، اون عادلِ داور، اون روزِ دِله مِ ره دِنه - نا فِقَط مِ ره، بلکه تِمومِ اونایی که وه ظِهورِ شوقِ داشتِنه.


این گَبِ بونه اِعتماد هاکارد. و تِ جِم خوامبه که این چیائه سَر اصرار داری، تا اونایی که خِدا ره ایمون بیاردِنهِ حِواس دَووه که شه ره خوارِ کارائه وِسه وَقف هاکانِن، این چیا مَردِمِ وِسه خوارِ و فایده دارنه.


و اَمه چِش فِقَط عیسی ره بوئه که اَمه ایمونِ پِی هَسه و اَمه ایمونِ کامل کانده و اون خِشالیِ خاطِری که وه پیش رو دَییه، صَلیبِ تِحَمُّل هاکارده، وه ننگ و عارِ نَدید بَییته و خِدائه راسِ دَسِ تَختِ وَر نیشته.


چوون وه شه مووقه ای که آزمود بَییه، عِذاب بَکِشیه و تونده اونایی که آزمود بونِنه ره کُمِک هاکانه.


پَس عیسی تونده اونایی که وه طریق خِدا ره نزدیک بونِنه ره کاملاً نِجات هاده، چوون وه هَمِش زنده ئه تا وِشونِ وِسه شِفاعت هاکانه.


و شِما که خِدائه قِوَّتِ هِمراه و ایمونِ طریق، حِفظ بَینی، اون نجاتی وِسه که آماده بَییه تا آخِرِ زمون دیار بَووه.


با این وجود، اگه مسیحی بییَنِ خاطِری عِذاب کَشِنه، شرمنده نَبوئه، بلکه اون اسمِ دِله خِدا ره جِلال هاده.


پَس کِسایی که خِدائه خواسِ هِمراه، عِذاب کَشِنِنه، وِنه شه جانها ره ’وِفادارِ خالقِ‘ بِسپارِن و خوارِ کارا ره اِدامه هادِن.


اِسا اونی که تونده شِما ره دَکِتِنِ جِم حِفظ هاکانه و شه جِلالِ حِضورِ دِله بی‌عیب و گَتِ خِشالیِ جِم پِر هاکانه،


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan