دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 9:11 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹¹ شِما از هر نظر دولتمند بونِنی تا هر لحاظِ جِم دَس و دِلواز بَووین، و شِمه این دَس و دِلوازی اَمه طَریقِ جِم خِدائه شکر هاکاردِنِ خَتم بونه.

گیله ماز

¹¹ شما هر نظرِ جی دولتمند بونین تا هر لحاظِ جی دس و دلباز هَبین، و شیمی این دَس و دِلبازی اَمی طریقِ جی خُدای شکر هَکُردَن رِه خَتم بونه.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹¹ شِما از هر نظر دولتمند وونِنی تا هر لحاظی جا دس و دلباز بَووئین، و شِمِه هَین دَس و دِلبازی اَمِه طریقی جا خِدایی شِکر هاکِردنی سِه خَتم وونِه.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 9:11 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ مَتّی 20:15

مَگه مِن حَق نِدارمه اون طی که مِ دِل خوانِه شه مالِ هِمراه هاکانِم؟ چِش نِدارنی مِ دَس دِلوازی ره بَوینی؟'

اِنجیلِ مَتّی 25:17

و هَمین طی اون مَردی که شه چِهل سالِ دَسمِزِ اِندا بَییته بییه، شه اَربابِ پولِ دِ برابر هاکارده.

رومی ایشون 12:8

اونی که تَشویق کانده، تَشویق هاکانه. اونی که کُمِک کانده، دَس دِلوازی هِمراه کُمِک هاکانه. اونی که رَهبِری کانده، این کارِ غیرتِ هِمراه هاکانه. و اونی که بَقیه ره رَحم و مِهروونی کانده، خِشالیِ هِمراه این کارِ هاکانه.

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 1:5

چوون شِما مَسیحِ دِله هر چیِ جِم، تِمومِ گَب بَزوئِن و تِمومِ مَعرفتِ دِله بی نیاز بَینی

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 1:11

شِما هم وِنه شه دعائه هِمراه اِما ره کُمِک هاکانین. تا خَیلیا اَمه خاطِری شِکر هاکانِن، اون برکتِ خاطِری که خَله آدِمونِ دِعائه جوابِ دِله اِما ره هِدا بَییه.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 4:15

اینا همه شِمه خاطِریِ، تا هر اِندا که خِدائه فِیض مَردِمِ وِسه ویشتر و ویشتر بونه، شِکر هاکاردِن هم خِدائه جِلالِ وِسه ویشتر بَووه.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 8:16

ولی خِدا ره شِکر کامبه که اون غیرتی که مِن شِمه وِسه دارمه تیتوسِ دلِ دِله هم دَره.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 8:19

و نا فِقَط این، بلکه اون بِرار کِلیساهائه طَرِفِ جِم تعیین بَییه تا این کارِ خیر که اونِ اِنجام هِدائِن و اداره هاکاردِن اَمه وظیفه ئه، اَمه هِمراه همسَفِر بَووه. اون کاری که خِداوندِ جِلالِ وِسه هَسه و اَمه خیرخواهی ره هم سِراغ دِنه.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 9:12

چوون این خِدمِت، نا فِقَط مِقدَّسینِ احتیاجاتِ برطَرِف کانده، بلکه باعث بونه خَیلیا خِدا ره بی حدّ و اندازه شِکر هاکانِن.