دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 7:9 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی9 ولی اَلان خِشالِمه، نا اینِ وِسه که غُصّه دار بَینی، بلکه شِمه این غُصّه تووبهِ باعث بَییه. چوون شِمه غُصّه خِدائه وِسه بییه، تا اَمه جِم هیچ ضرری شِما ره نَرِسه. Faic an caibideilگیله ماز9 وَلی اَلآن خوشحالَم، نه اینِه وَسین که غُصِّه دار هَبَین، بلکه شیمی این غُصِّه توبه باعث هَبا. چون شِیمی غُصِّه خُدایِ وَسین با، تا اَمیی جی هیچ ضررِی شِمِره نَرِسِه. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی9 ولی اَلَن خِشالمِه، نا هَینِسه گه غِرصِه دار بَوِنی، بَلگی شِمِه هَین غِرصِه توبِه ای باعث بَوِه. چون شِمِه غِرصِه خِدایی سِه وِه، تا اَمِه جا هیچ ضرری شِمارِ نَرسِه. Faic an caibideil |