دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 7:8 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

⁸ چوون حَتَّی اگه مِن شه نامهِ هِمراه، شِما ره غُصّه دار هاکاردِمه، شه هاکارده جِم پشیمون نیمه - با این که اَت کم پشیمون بَیمه - این وِسه که ویمبه مِ اون نامه شِما ره غُصّه دار هاکارده هر چَن فِقَط اَت کم.

گیله ماز

⁸ چون حتّی اگه مَن می نامِه یه هَمره شِمِرِه غُصِّه دار هَکُردم، می هَکُردِه یه جی پَشیمان نییَم. با اینکه یِکَم پَشیمان بام - اینِه وَسین که دینَم می اون نامِه یه مدت کم شِمِرِه غُصِّه دار هَکُردِه-

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

⁸ چون حتّی اگه مِن شی نامِه ای هَمرا شِمارِ غِرصِه دار هاکِردمِه، شی هاکِردی جا پَشیمون نیمِه. با هَینگه اَقدّی پَشیمون بَوِمِه - هَینِسه گه ویمِّه می هون نامِه شِمارِ غِرصِه دار هاکِردِه، هر چَن فقط اَقّدی-

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 7:8 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ یوحنا 16:6

ولی چوون این چیا ره شِما ره بااوتِمه، شِمه دِل غَمِ جِم پِر بَییه.

اِنجیلِ یوحنا 21:17

سِوّمین کَش عیسی وه ره بااوته: «ای شَمعون، یوحنائه ریکا، مِ ره دوس دارنی؟» پِطرُس از اینکه عیسی سه کَش وه جِم بَپِرسیه، «مِ ره دوس دارنی؟» نارِحَت بَییه و بااوته: «آقا، تِ همه چیِ جِم خَوِر داری؛ تِ که دوندی تِ ره دوس دارمه.» عیسی بااوته: «مِ گُسفِنا ره خِراک هاده.»

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 7:11

چوون که بَوینین این غُصّه ای که خِدائه وِسه بییه، شِمه دِله چه شور و شوقی بار بیارده: البته همین شور و شوقِ که نِشون دِنه که تقصیرکار نینی. چه غیظِ دِله چه تَرسِ دِله چه حَسرتِ دِله، چه غیرتِ دِله و چه مِجازاتِ دِله. هر لحاظِ جِم ثابت هاکاردینی که اون قضیهِ دِله بی‌تقصیر بینی.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 7:12

پَس هر چَن که این نامه ره شِمه وِسه نَنوِشتِمه، ولی نا اون آدِمِ خاطِری که بَدی هاکارده و یا نا اون آدِمی وِسه که وه ره بدی بَییه، بلکه اینِ وِسه بییه که خِدائه حِضور شِمه اون غیرت که اَمه وِسه دارنِنی، دیار بَووه.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 7:6

ولی اون خِدایی که بِشکِسه دِل ها ره تَسِلّی دِنه، اِما ره تیتوس بییَموئِنِ هِمراه تسلّی هِدا.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 7:7

و نا فِقَط تیتوس بییَموئِنِ جِم، بلکه اون تَسِلّیِ که، تیتوس شِمه جِم بَییته بییه. تیتوس شِمه حسرتِ جِم، غُصّه و غیرتی که شِما مِ ره دارنِنی، مِ وِسه خَوِر بیارده، اون طی که مِن ویشتر خِشال بَیمه.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 7:9

ولی اَلان خِشالِمه، نا اینِ وِسه که غُصّه دار بَینی، بلکه شِمه این غُصّه تووبهِ باعث بَییه. چوون شِمه غُصّه خِدائه وِسه بییه، تا اَمه جِم هیچ ضرری شِما ره نَرِسه.

یوحنایِ مکاشفه 3:19

«مِن کِسایی که دوس دارمه ره سَراکو و تربیت کامبه، پس‌غیرتی بَواش و تووبه هاکان.