Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 7:7 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

7 و نا فِقَط تیتوس بییَموئِنِ جِم، بلکه اون تَسِلّیِ که، تیتوس شِمه جِم بَییته بییه. تیتوس شِمه حسرتِ جِم، غُصّه و غیرتی که شِما مِ ره دارنِنی، مِ وِسه خَوِر بیارده، اون طی که مِن ویشتر خِشال بَیمه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

7 و اَما نه فقط اونه بموئَنِ جی، بلکه اون تسلی که تیتوس شِیمی جی بِیتهِ با، تسلی بِیتیم. تیتوس شیمی حسرتِ جی و غُصِّه و غیرَتی که مَرِه دارین، مَرِه خَبَر بیاردِه، جوریکه مَن بیشتر خُشحال هَبام.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

7 و نا فقط تیتوسی بیموئَنی جا، بَلگی هون تَسلّی ای گه تیتوس شِمِه جا بَئیت وِه. تیتوس شِمِه حسرتی جا و غِرصِه و غیرتی گه مِنِه دارِنی، میسِه خَوَر بیاردِه، جوریگه مِن ویشتَر خِشال بَوِمِه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 7:7
34 Iomraidhean Croise  

اون وَخت پِطرس عیسیِ گَبِ یاد بیارده که گاته: «قبل اَز اون که تِلا وَنگ هاکانِه، تِ سه کَش مِ ره حاشا کاندی! بعد بیرون بُورده و زار زار بِرمه هاکارده.


«خِش به حال ماتِم بَزوها، چوون وِشون تَسِلّی گِرنِنه.


عیسی اون رَنج و عِذابی که کَشیهِ دِله، صَمیمیتِ ویشترِ هِمراه دِعا کارده، و وه عَرِق، خون چیکهِ واری بِنهِ سَر کَلِسه.


وَختی برنابا اونجه بَرِسیه و خِدائه فیضِ بَدیئه، خِشال بَییه و همه ره تَشویق هاکارده تا تِموم دلِ هِمراه خِداوندِ وِفادار بوئِن،


یعنی تا اِما هَمدییهِ ایمونِ هِمراه دِلگرم بَوویم، هم مِن و هم شِما.


و شِما فَخر کاندینی! مگه نَوِسه ماتِم بَیرین؟ و اونیِ که این طی هاکارده ره شه میونِ جِم بیرون هاکانین.


هَمون‌ طی که شِما اِما ره تا حدّی بِشناسینی، تا اَمه خِداوند عیسیِ روزِ دِله شِما اِما ره اِفتخار هاکانین، هَمون طی که اِما شِما ره اِفتخار کامبی.


اون خِدا که اِما ره تِمومِ اَمه مصیبت هائه دِله تسلّی دِنه، تا اِما هم بَتونیم اونایی که مصیبتِ دِله دَرِنه ره اون تسلّی ای که وه جِم بَییتیمیِ هِمراه تسلّی هادیم.


چوون اینِ وِسه اینِ شِمه وِسه بَنوِشتِمه که شما ره آزمود هاکانِم و بَوینِم، هر چیِ دِله اِطاعت کاندینی یا نا؟


و حَییقَتاً که این خیمهِ دِله آه کَشِمبی، چوون اینِ مِشتاقیمی که شه آسِمونی سِره ره لِواسِ واری دَپوشیم،


ولی اون خِدایی که بِشکِسه دِل ها ره تَسِلّی دِنه، اِما ره تیتوس بییَموئِنِ هِمراه تسلّی هِدا.


چوون حَتَّی اگه مِن شه نامهِ هِمراه، شِما ره غُصّه دار هاکاردِمه، شه هاکارده جِم پشیمون نیمه - با این که اَت کم پشیمون بَیمه - این وِسه که ویمبه مِ اون نامه شِما ره غُصّه دار هاکارده هر چَن فِقَط اَت کم.


ولی خِدا ره شِکر کامبه که اون غیرتی که مِن شِمه وِسه دارمه تیتوسِ دلِ دِله هم دَره.


هَمون طی که اِشتیاقِ هِمراه اِنتظار کَشِمبه و امید دارمه که هیچیِ دِله شرمنده نَبومبه، بلکه جِرأتِ کاملِ هِمراه، اَلان هم همیشه واری، چه بَمِردِن و چه زندگیِ دِله، مَسیح مِ تَنِ دِله جِلال گِرنه.


چوون هرچَن جسماً شِمه پَلی دَنیمه ولی روحِ دِله شِمه هِمراه دَرِمبه، و شِمه منظم و قرصِ ایمون که مَسیحِ دارنِنی ره، ویمبه، خِشالِمه.


ولی اِسا که تیموتائوس شِمه پَلیِ جِم اَمه پَلی بَردَگِردِسه و شِمه ایمون و مِحبَّتِ جِم، اَمه وِسه خوارِ خَوِر بیارده. و خَوِر هِدا که شِما هَمِش اَمه جِم خواریِ هِمراه یاد کاندینی و اَمه بَدیئِنِ وِسه ذوق دارنِنی، هَمون طی که اِما هم شِمه بَدیئِنِ وِسه ذوق دارمی.


چوون، اِسا زندگی کامبی، اگه شِما خِداوندِ دِله قایم هِرِسین.


پَس اَمه حِواس وِنه اون چی که بِشنُسیمی ره ویشتر بَمونه، نَکِنه اونِ جِم منحرف بَوویم.


اِیلیائه پِیغَمبِر یِتا آدِم، اَمه واری بییه، ولی وَختی تِمومِ شه وجودِ هِمراه دِعا هاکارده که وارش نَییه، سه سال و نیم زِمینِ سَر وارش نییَمو؛


مِن خَله خِشال بَیمه که بِفَهمِسِمه تِ وَچونِ جِم بعضیا طبقِ هَمون حِکمی که پییِرِ جِم بَییتیمی، ’حَییقَتِ‘ دِله زندگی کاندِنه.


ای عَزیزون، با اینکه خَله ذوق داشتِمه تا اون نِجاتِ خَوِری که اِما همه اونِ دِله سَهم دارمی شِمه وِسه بَنویسِم، ولی لازم بَدیمه این چَن خط بَنوِشتِنِ هِمراه، شِمه جِم بِخوائم که اون ایمونی دِله که اَت کَش همیشه وِسه مِقدَّسینِ بِسپارِسه بَییه، تَقِلّا هاکانین.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan