Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 6:4 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

4 بلکه هر کاری دِله که کامبی، سِراغ دِمبی که خِدائه نوکرون هَسیمی: خَله تِحَمّلِ هِمراه، مصیبتائه دِله، سختیائه و بِلاهائه دِله،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

4 بلکه هر کار دِلِه که کانیمِ نِشان دَنیم که خُدایِ پاکاران هیسیم، خیلی تحمل هَمرَه مُصیبتهای دِلهِ، سختیها و بلاهای دِلِه،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

4 بَلگی هر کاری دِلِه گه کِمّی هَم دِمی گه خِدایی نوکرِن هَسمی: خِیلی تَحمِلی هَمرا مِصیبتایی دِلِه، سختیا و بلاهایی دِلِه،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 6:4
48 Iomraidhean Croise  

شه تِحَمُّلِ هِمراه، شه جانِ نِجات دِنِنی.


اینا ره شِما ره بااوتِمه تا مِ دِله آرامش دارین. دِنیائه دِله زَحمِت و عِذاب، شِمه وِسه دَره؛ ولی شِمه دِل قِرص بوئه، چوون مِن دِنیا ره پیروز بَیمه.»


«ای یَهودیون، اینِ بشنُئین: عیسیِ ناصری، اون که خِدا، معجزات و عجیبِ چیا و نِشونه هایی که وه دَسِ هِمراه شِمه میون ظاهر هاکارده، وه حَییقَتِ گِواهی هِدا، هَمون طی که شه دوندِنی.


شه شِما دوندِنی که شه دَسِ هِمراه، شه و شه هَمراهونِ نیازها ره فِراهم هاکاردِمه.


چوون مِن وه ره سِراغ دِمبه که مِ اسمِ خاطِری چَنده وِنه عِذاب بَکِشه.»


هر کی این طی مَسیح ره خِدمِت هاکانه، خِدا وه ره قبول دارنه و مَردِم هم وه ره تأیید کاندِنه.


آپِلیسِ که شه آزمودِ مَسیحِ دِله پَس هِدا ره سِلام بَرِسونین. آریستوبولُسِ خانواده ره سِلام بَرِسونین.


ولی اگه اَمه ناراستی، خِدائه راستی ره دیار کانده، چی وِنه باریم؟ مگه خِدا، اون مووقه که اَمه وِسه غَضِب کانده، ظالِمِ؟ مِن آدِمِ واری دَره گَب زَمبه.


ولی خِدا این طی شه مِحبَّتِ اِما ره سِراغ هِدا که وَختی هَمتی اِما گِناهکار بیمی، مَسیح اَمه وِسه بَمِرده.


مگه آپولُس کیِ؟ پولُس کیِ؟ وِشون فِقَط خادمونینه که خِدا هر کِدومِ یِتا وظیفه‌ هِدا تا وِشونِ طریق شِما ایمون بیارین.


هر کی وِنه اِما ره مَسیحِ خادمون و مِواشِرونِ دید هارِشه که خِدائه رازها وِشونِ اَمانت بِسپارِسه بَییه.


اگه اِما شِمه میون روحانی چیا دَکاشتیمی، خَله کارِ که، شِمه جِم کُمِکِ مالی بِخوائیم؟


اونا مَسیحِ نوکرونِنه؟ مِن ویشتر هَسِمه! خِل هائه واری گَب زَمبه - همهِ جِم سخت‌تِر کار هاکاردِمه، خَله ویشتر زندون دِله دَکِتِمه، همهِ جِم ویشتر کُتِک بَخُردِمه، ویشترِ وختا نزدیک بییه بَمیرِم.


سختی و تنگیِ دِله، خَله شوها نَخواتِن بَکِشیمه؛ وِشنایی و تِشناییِ دِله، ویشترِ وختا بی‌غذا بیمه و سِرما دِله لِخت و پَتی بیمه.


و اون مووقه که من شِمه هِمراه دَیمه و یه چیِ محتاج بیمه، هیچ کسِ دوشِ سَر باری نییِشتِمه، چوون برارونی که مقدونیهِ مَنطقهِ جِم بییَمونه مِ احتیاجاتِ برطرف هاکاردِنه. و مِن هیچ باری شِمه دوشِ سَر نیشته بیمه و نییِلمه.


پَس مَسیحِ خاطِری، ضعفا، فحشا، سختیا، آزار اذیّت و بِلاهائه دِله، راضیمه. چوون وَختی ضعیفِمه، پَس قَویمه.


یِتا واقعی رَسولِ نشونه‌ها، تِمومِ صبر و تِحَمّلِ هِمراه شِمه میون دیار بَییه، نشونه ها و معجِزات و کارهایی که قِوَّتِ هِمراهِ.


چوون که اِما اون آدِمونِ واری نیمی که منفِعتِ وِسه خِدائه کِلامِ روشِنِنه، بلکه اِما خِدائه چِشِ پَلی مَسیحِ دِله گَب زَمبی، اون آدِمونی واری که خالصِ نیّت دارنِنه و خِدائه طرِفِ جِم هَسِنه.


خِدا بییه که اِما ره لایقت هِدا که تازه عَهدِ نوکِرون بوئیم - عهدی که خِدائه روحِ سَر پابرجائه، نا اونچیِ سَر که یِتا بَنوِشته ویشتَر نییه. چوون «بَنوِشته» کُشِنه، ولی خِدائه روحْ زندگی دِنه.


چوون که اَمه کِچیک و زود گذرِ رَنج ها، اَبدی جِلالِ اَمه وِسه یارنه که نَوونه اون رنجهائه هِمراه قیاس هاکاردِن.


بلکه جا هِدا و شرم آور راه هائه جِم دوری هاکاردیمی و حِقّه بازیِ هِمراه رِفتار نَکامبی و خِدائه کِلامِ دَسکاری نَکامبی، بلکه حَییقتِ، آشکارا گامبی و تَقِلّا کامبی خِدائه حِضور، همهِ وجدانِ پَلی، تایید بَوویم.


اِما هر طَرِفِ جِم سَختیِ دِله دَرِمبی، ولی نِشکِسیمی؛ بِهت کامبی، ولی نا امید نیمی؛


چوون که بَوینین این غُصّه ای که خِدائه وِسه بییه، شِمه دِله چه شور و شوقی بار بیارده: البته همین شور و شوقِ که نِشون دِنه که تقصیرکار نینی. چه غیظِ دِله چه تَرسِ دِله چه حَسرتِ دِله، چه غیرتِ دِله و چه مِجازاتِ دِله. هر لحاظِ جِم ثابت هاکاردینی که اون قضیهِ دِله بی‌تقصیر بینی.


و تِمومِ قِوَّتِ هِمراه که وه پِرجلالِ قِدرَتِ جِم اِنه، قِوَّت بَیرین تا خِشالیِ هِمراه کاملاً صبر و تِحَمُّل دارین؛


اِسا اون زجرهایی که شِمه خاطِری کَشِمبهِ وِسه خِشالِمه، و وه تَنِ خاطِری که کلیسائه، اونچی که مَسیحِ عِذاب هائه دِله کم هَسه ره شه جِسمِ دِله تلافی کامبه.


اِی بِرارون اینِ وِسه، تِمومِ اَمه سَختی ها و مِصیبت هائه دِله شِمه جِم و شِمه ایمونِ طریق تسلّی بَییتیمی.


ای بِرارون، شِمه جِم خواهش کامبی که تنبلِ آدِمونِ نَصیحت هاکانین؛ ترسو آدِمونِ تَشویق هاکانین؛ ضعیفِ آدِمونِ کُمِک هاکانین؛ و همهِ هِمراه صبور بوئین.


ولی زَن، وچه بیاردِنِ هِمراه، نِجات گِرنه، اگه ایمون و مِحَبَّت و مِقَدَّس بییَنِ دِله، نجابتِ هِمراه بَمونه.


اگه این چیا ره بِرارونِ یاد هادی، مَسیحْ عیسیِ نوکِر بونی، که ایمونِ کِلامِ دِله و خوارِ تَعلیم که اونِ دِمبال دَری تَربیت بونی.


ولی تِ که مَردِ خِدایی، این چیائه جِم فِرار هاکان، و صالحی، دینداری، ایمون، مِحَبَّت، پایداریی و ملایمتِ دِمبال دَواش.


پَس، از اینکه اَمه خِداوندِ شِهادت هادی یا مِن که وه خاطِری زِندونِ دِله دَکِتِمه عار نِدار، بلکه تِ هم خِدائه قِوَّتِ هِمراه، انجیلِ خاطِری عِذابِ بَکِشیِنِ دِله شَریک باش.


خِداوندِ نوکِر نَوِسه دَعوا مرافه هاکانه، بلکه وِنه همهِ هِمراه مهربون بوئه و بَتونه تَعلیم هاده و بدی هائه روب رو صبرِ هِمراه طاقت بیاره.


ولی تِ همه چیِ دِله هوشیار باش؛ عِذاب ها ره طاقت بیار؛ اِنجیلِ اِعلام هاکاردِنِ کارِ اِنجام هاده و شه خدمِتِ کاملاً تِموم هاکان.


پَس وَختی یِتا گَتِ اَبر شاهِدونِ جِم شه دور دارمی، بِئین اِما هم هر بار و هر گِناهی که سخت اَمه ‌دَس و لینگِ کَش پیچِنه ره شه جِم دور هاکانیم و پایداریِ هِمراه این مسابقه‌ِ دِله که اَمه پیش رو دَره، دوو بَیریم.


مِن یوحنا، شِمه بِرار، که عِذابِ دِله و پادشاهی و صبر و تِحَمُّلی که عیسیِ دِله ئه، شِمه هِمراه شریکِمه، خِدائه کِلام و عیسیِ شِهادتِ خاطِری یِتا جزیرهِ دِله دَیمه که اونِ پاتموس گاتِنه.


چوون که تِ مِ کِلامِ صبر و تِحَمُّل خَوِری داشتی، مِنِم تِ ره اون آزمودِ ساعتِ دِله دارمه اون ساعت که تِمومِ دِنیائه سَر اِنه تا زِمینِ سَرِ مَردِمِ آزمود هاکانه.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan