دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 4:1 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹ پَس چوون اون رَحمتی وِسه که اِما ره هِدا بَییه، این طی خِدمِتی دَره کامبی، نا امید نَوومبی.

گیله ماز

¹ پَس چون اون رحمتِ خاطری که اَمَرِه هَدَه هَبا اینجور خِدمتی رِه دَریم هَکونیم، ناامید نَبونیم.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹ پَس چون هون رحمتی سِه گه اَمارِه هادا بَوِه هَینجور خِدمتی رِه دِ کِمّی، نااِمید نَوومی.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 4:1 Iomraidhean Croise

لوقا 18:1

عیسی شه شاگردونِ وسه مَثِلی بیارده تا وِشونِ سِراغ هاده که وِنه هَمِش دِعا هاکانِن و هیچ وَخت دلسرد نَووِن.

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 3:5

مگه آپولُس کیِ؟ پولُس کیِ؟ وِشون فِقَط خادمونینه که خِدا هر کِدومِ یِتا وظیفه‌ هِدا تا وِشونِ طریق شِما ایمون بیارین.

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 7:25

و ولی اَذِب هائه خَوِری، خِداوندِ جِم حِکمی نِدارمه؛ ولی به عنوان کِسی که خِداوندِ رَحمِتِ طریق قابل اعتمادِ، شه گَبِ زَمبه.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 3:12

پَس چوون که این طی امیدی دارمی، جرأتِ هِمراه گَب زَمبی؛

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 3:6

خِدا بییه که اِما ره لایقت هِدا که تازه عَهدِ نوکِرون بوئیم - عهدی که خِدائه روحِ سَر پابرجائه، نا اونچیِ سَر که یِتا بَنوِشته ویشتَر نییه. چوون «بَنوِشته» کُشِنه، ولی خِدائه روحْ زندگی دِنه.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 4:16

پَس نا امید نَوومبی. هر چَن اَمه ظاهر دره از بین شونه، اَمه باطن هر ‌روز تازه‌تر بونه.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 5:18

اینا همه خِدائه جِم هَسه که مَسیحِ طریق اِما ره شه هِمراه آشتی هِدا و آشتیِ خدمِتِ اِما ره بِسپارِسه.

غَلاطیان 6:9

پَس خواری هاکاردِنِ جِم دِلسرد نَوویم، چوون اگه کارِ جِم دَس نَکِشیم، خوارِ فصل مووقه درو کامبی.

اِفِسُسیان 3:13

پَس شِمه جِم خواهش کامبه اون رنجهایی خاطِری که دَره شِمه وِسه کَشِمبه، دلسَرد نَووین، چوون اونا شِمه اِفتخارِ باعثِ.

فیلیپیان 4:13

اونِ طَریقِ جِم که مِ ره قِوَّت دِنه، هر کاری ره تومبه هاکانِم.

دوّم تِسالونیکیان 3:13

و ولی شِما ای بِرارون، خواری هاکاردِنِ جِم خَسِّه نَووین.

اول تیموتائوس 1:13

با اینکه قبلاً، کفر گاتِمه و عِذاب دامه و توهین کاردِمه، ولی مِ ره رَحم بَییه، چوون بی‌ایمونیِ دِله نادونی کاردِمه.

نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 12:3

وه ره فکر هاکانین که چی طی گِناهکارونِ طَرِفِ جِم دِشمنی ای که وه علیه بییه ره تِحَمُّل هاکارده، تا شِما خَسّه و دلسرد نَووین.

اول پِطرُس 2:10

قبلتر قومی نَبینی، ولی اَلان خِدائه قومِنی؛ یه مووقه خِدائه رحمِتِ جِم محروم بینی، ولی اَلان خِدائه رَحمِتِ بَییتینی.

یوحنایِ مکاشفه 2:3

دومبه که مِ اسمِ خاطِری صبرِ هِمراه طاقت یارنی و تِحَمُّل کاندی و خسه نَئی.