Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 3:6 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

6 خِدا بییه که اِما ره لایقت هِدا که تازه عَهدِ نوکِرون بوئیم - عهدی که خِدائه روحِ سَر پابرجائه، نا اونچیِ سَر که یِتا بَنوِشته ویشتَر نییه. چوون «بَنوِشته» کُشِنه، ولی خِدائه روحْ زندگی دِنه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

6 خدا با که اَمَرِه لیاقت هَدهَ که تازه عهدِ پاکاران هَبیم- عهدی که خُدایِ روحِ سَر پابرجائه، نه اونچی یه سَر که ایتا بَنویشته بیشتر نیِه. چون ’بَنویشتِ‘ کُشِنِه، ولی خُدایِ روح زندگی دَنِه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

6 خِدا وِه گه اَمارِه لیاقت هادا گه تازه عهدی نوکَرِن ووئیم- عهدی گه خِدایی روحی سَر پابرجائه، نا اونچی ای سَر گه یَتِه بَنوِشت ویشتَر نیِه. چون ’بَنوِشت‘ کِشِنِه، ولی خِدایی روح زندگی دِنِه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 3:6
45 Iomraidhean Croise  

عیسی وِشونِ بااوته: «پَس هَر شَریعتِ مَلِّم که آسِمونِ پادشاهیِ خَوِری تَعلیم بَییته بوئه، صاب خانه ای ره موندِنه که شه صَندِقِ جِم، پیت و نوِ چیا بیرون یارنه.


این مِ خونِ، عَهدِ خون، که خَیلیائه وِسه دَشِندی بونه تا خَیلیائه گِناهون بیامِرزی بَووه.


بعد عیسی وِشونِ بااوته: «این مِ خونِ، عَهدِ خون، که خَیلیائه وِسه دَشِندی بونه.


بَعدِ از شوم پیاله ره بَییته و بااوته: «این پیاله، خِدائه تازه عَهدِ که مِ خونِ هِمراه مُهر بونه، خونی که شِمه نِجاتِ وِسه دَشِندی بونه.


چوون همون‌طی که پییِر مِرده ها ره زنده کانده و وِشونِ زندگی دِنه، هَمون طی هم ریکا هر کی که بِخوائه ره زندگی دِنه.


خِدائه روحِ که زنده کانده؛ تَن فایده‌ای نِدارنه. گَب هایی که مِن شِما ره بَزومه، روح و زندگیه.


خِدا مَسیحِ طریق، اِما ره فِیض هِدا تا وه رسولون بوئیم و تِموم قوم ها ره راهنِمایی هاکانیم که مَسیحِ اسمِ ایمون بیارِن و وه جِم اِطاعت هاکانِن.


چوون هیچ آدِمی دَنییه که شَریعتِ اَعمالِ به جا بیاردنِ هِمراه، خِدائه نَظِر صالح بَووه، بلکه شَریعَت، گِناهِ اِما ره سِراغ دِنه.


چوون شَریعَت خِدائه غَضِبِ یارنه؛ ولی اونجه که شَریعَت دَنییه، شَریعتِ بِشکِسِن هم دَنییه.


هَمون طی که توراتِ کِتابِ دِله بَنوِشته بَییه: «تِ ره خَله قومهائه پییِر هاکاردِمه.» و خِدائه نَظِر هم این طیِ، خِدایی که اِبراهیم وه ره ایمون بیارده، وه که مِرده ها ره زنده کانده و اون چیایی که وجود نِدارنِنه ره هستی دِنه.


ولی اَلان اِما شریعَتِ جِم آزاد بَیمی، و اون چیِ وِسه که اونِ گرفتار بیمی بَمِردیمی، تا روح القُدسِ هِمراه یِتا تازه راهِ دِله خِدمت هاکِنیم نا قدیمِ راه که یِتا بَنوشت ویشتر نییه


چوون شَریعَت که زندگیِ روحِ، مَسیحْ عیسیِ دِله، شِما ره گِناهِ شَریعَت و مَرگِ جِم آزاد هاکارده.


همین طی هم، بعد از شوم، پیاله ره بَییته و بااوته: «این پیاله، مِ خونِ دِله تازه عَهدِ. هر کَش که اونِ جِم نوشِنِنی، مِ ‌یاد این طی هاکانین.»


خِدا کلیسائه دِله، اَوِّل رَسولون، دِوّم پِیغَمبِرون، سوّم مَلِّمون؛ بعد معجِزاتِ قِدرَت، بعد شِفا هِدائِنِ عطایا و کُمِک و مدیریت و جورواجورِ زِوون ها، گَب بَزوئِنِ وِسه تعیین هاکارده.


هَمون طی که توراتِ دِله بَنوِشته بَییه: «اَوِّلین اِنسان، یَعنی آدِم، زِنده موجود بَییه»؛ آخِرین آدِم، روح بَییه که زندگی دِنه.


اون فیضی که خِدا مِ ره هِدائه هِمراه، ماهرِ معماری واری پی بَکِندیمه و یه نَفِر دییه اون پیِ سَر، ساختمون سازِنه. هر کی وِنه مِواظب بوئه که چی طی سازِنه.


مگه آپولُس کیِ؟ پولُس کیِ؟ وِشون فِقَط خادمونینه که خِدا هر کِدومِ یِتا وظیفه‌ هِدا تا وِشونِ طریق شِما ایمون بیارین.


اونا مَسیحِ نوکرونِنه؟ مِن ویشتر هَسِمه! خِل هائه واری گَب زَمبه - همهِ جِم سخت‌تِر کار هاکاردِمه، خَله ویشتر زندون دِله دَکِتِمه، همهِ جِم ویشتر کُتِک بَخُردِمه، ویشترِ وختا نزدیک بییه بَمیرِم.


ولی وِشونِ فکرها تاریک بَییه چوون، هَمون نِقاب، عتیقِ عَهدِ بَخوندِسِنِ مووقه تا اَمروز به جا بَمونِسه و بَییته نَییه، چوون فِقَط مَسیحِ دِله بَییته بونه.


شِما نِشون هِدانی که مَسیحِ نامه نی، که اَمه طریق شِما ره بَرِسیه که مُرکّبِ هِمراه بَنوِشته نَییه، بلکه زنده خِدائه روحِ هِمراه اَمه وِسه بَنوشته بَییه، و نا سنگیِ لوحِ سَر، بلکه آدِمونِ دِل لوحِ سَر بَنوِشته بَییه.


اِسا، اگه اون خِدمِتی که مَرگِ خَتم بونِسه و سنگی لوحِ سَر حک بَییه بییه، جِلالِ هِمراه ظهور هاکارده، جوری که بنی‌اِسرائیلِ قوم نَتونِسِنه؛ موسیِ دیمِ جِلالِ خاطِری، اونِ هارِشِن، هر چَن اون جِلال داشته از بین شیه،


چوون اگه خِدمِتی که مَحکومیتِ خَتم بونِسه، جِلالِ هِمراه بییه، چَنده ویشتر خِدمِتی که صالح بِشمارِسِنِ خَتم بونه، جِلالِ جِم پِرِ.


پَس مَگه شَریعَت خِدائه وَعده‌هائه ضدِّ؟ اَصلاً! چوون اگه شریعتی هِدا بَییه بییه، که تونِسه زندگی هاده، پَس راس راسی صالحی هم شَریعتِ راهِ جِم به دَس اییَمو.


شِما شه خطاها و گِناهونِ دِله بَمِرده بینی،


حَتّی اون مووقه که شه خطاهائه دِله بَمِرده بیمی، اِما ره مَسیحِ هِمراه زنده هاکارده - شِما، فیضِ راهِ جِم نِجات بَییتِنی؛


مِن طِبقِ خِدائه فیضِ هَدیه، این اِنجیلِ خادم بَیمه که وه قِدرَتِ عملِ طَریق مِ ره هِدا بَییه.


اگه این چیا ره بِرارونِ یاد هادی، مَسیحْ عیسیِ نوکِر بونی، که ایمونِ کِلامِ دِله و خوارِ تَعلیم که اونِ دِمبال دَری تَربیت بونی.


که مِن اونِ وِسه انتخاب بَیمه تا این انجیلِ رسول و مَلِّم بووِم و موعظه هاکانِم.


و عیسی که یِتا جدیدِ عَهدِ واسطه ئه، و اون دَپاشیه خون که هابیلِ خونِ جِم بهتِرِ، گَب زَنده.


اِسا که خِدائه صِلح و سِلامتی اون اَبدی عَهدِ خونِ طریق، اَمه خِداوند عیسی ره مِرده هائه جِم زنده هاکارده، یعنی گُسفِنونِ گَتِ چَپون،


این، عیسی ره یِتا بهتَرِ عَهدِ ضامِن کانده.


خِدا یِتا ’جَدیدِ‘ عَهدِ گَب بَزوئِنِ هِمراه، اون اَوِّلین عَهدِ بی اِعتبار کانده؛ و اونچی که ارزشِ جِم کَفِنه، کهنه بونه و آمادِئه که از بین بوره.


چوون مَسیح هم اَت کَش گِناهونِ وِسه عِذاب بَکِشیه، یعنی اون صالح، اونایی وِسه که صالح نینه، تا اِما ره خِدائه پَلی بیاره. وه جِسمِ دِله بَکوشته بَییه، ولی روحِ دِله، زنده بَییه


اونچی که از اَوِّل دَییه، اونچی که بِشنُسیمی و شه چِشائه هِمراه بَدیمی، اونچی که وه ره هارِشیمی و شه دَسائه هِمراه لَمس هاکاردیمی، یعنی زندگیِ کِلام،که اونِ شِما ره اِعلام کامبی.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan