دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 2:4 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی4 چوون خَله مصیبتِ هِمراه و غم دارِ دِل و اَسری دَکِته چِشِ هِمراه شِمه وِسه بَنوِشتمه، نا اینکه شِما ره غُصّه دار هاکانِم، بلکه تا بَدونین چَنده زیاد شِما ره دوس دارمه. Faic an caibideilگیله ماز4 چون خیلی مصیبَتِ هَمرَه و غُصِّه دار دِل و آرسو دَکِته چِش هَمرَه شِمِره بَنویشتِم، نه اینکه شِمِره غُصِّه دار هَکُنَم، بلکه تا بدانید چَنّی زیاد شِمِرِه دوس دارِم. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی4 چون خِیلی مِصیبتی هَمرا و غمدارِ دِل و اَسری دَکِتِه چشی هَمرا شِمِنِه بَنوِشتِمِه، نا هَینگه شِمارِ غِرصِه دار هاکِنِم، بَلگی تا دِنّین چَنی زیاد شِمارِ دوس دارمِه. Faic an caibideil |