Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 13:5 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

5 شه ره آزمود هاکنین تا بَوینین ایمونِ دِله دَرِنی یا نا. شه ره مَحَک بَزِنین. یا مگه اینِ شه خَوِری نِفَهمِنِنی که عیسی مَسیح شِمه دِله دَره؟ مگه اینکه این آزمودِ دِله رَد بَووین!

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

5 شِمِرِه آزمون هَکنید تا بَینین ایمان دِلهِ دَرِین یا نه. شِمِرِه مَحَک بَزِنین. یا مَگِه اینه شیمی باره نِفَهمِنین که عیسی مَسیح شِیمی دِلهِ دَرِه؟ مَگِه اینکه این آزمونِ دِلهِ رَد هَبین!

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

5 شِرِه آزمود هاکِنین تا بَوینین ایمونی دِلِه دَرِنی یا نا. شِرِه مَحَک بَزِنین. یا مَگِه هَینِه شی خَوَری نِفَهمِنِنی گه عیسی مَسیح شِمِه دِلِه دَرِه؟ مَگِه هینگِه هَین آزمودی دِلِه رَد بَووئین!

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 13:5
50 Iomraidhean Croise  

عیسی بااوته: «اگه کِسی مِ ره دوس داره، مِ کِلامِ به جا یارنه و مِ پییِر وه ره دوس دارنه، و اِما وه پَلی اِمبی و وه هِمراه زندگی کامبی.


شِما مِ دِله بَمونین، و مِن هم شِمه دِله. هَمون طی اَگه چِله، دارِ کَش وَصل نَبوئه نَتونده شه جِم میوه بیاره، شِما هم نَتوندِنی میوه بیارین اگه مِ دِله نَمونین.


مِن وِشونِ دِله و تِ مِ دِله دَری. جوری هاکان تا وِشون هم کامِلاً یِتا بَووِن تا دِنیا بَدونه که تِ مِ ره بَفرِسی ای، و وِشونِ هَمون‌طی دوس داشتی که مِ ره دوس داشتی.


مِن تِ اسمِ وِشونِ بِشناسِندیمه و اَی دِواره اِشناسِندمبه، تا مِحبَّتی که تِ مِ ره داشتی، وِشونِ دِله هم دَووه و مِنِم وِشونِ دِله دَووِم.»


کِسی که مِ تَنِ خارنه و مِ خونِ نوشِنه، مِ دِله موندِنه و مِن وه دِله موندِمبه.


اینِ بااوته تا وه ره آزمود هاکانه، چوون شه دونِسه چی وِنه هاکانه.


از اونجه که خِدائه بِشناسییَن، وِشونِ وِسه ارزشی نِداشته، خِدا هم وِشونِ، بَد بَدِ فکرهائه دِله وِل هاکارده تا اون کاری که نَووِسه هاکانِنِ انجام هادِن.


ولی اگه مَسیح شِمه دِله دَره، هر چَن شِمه تَن گِناهِ خاطِری بَمِرده، ولی چوون صالح بِشمارِسه بَینی، خِدائه روح شِمه وِسه زندگیِ.


هر کی قبل از اون که نونِ جِم بَخُره و پیاله جِم بَنوشه، شه ره آزمود هاکانه.


ولی اگه شه وِسه حِکم کاردیمی، اَمه وِسه هم حِکم نَوونِسه.


مگه نَدوندِنی که خِدائه مَعبِدِنی و خِدائه روح شِمه دِله دَره؟


مگه نَدوندِنی که شِمه تَن مَسیحِ اعضائه؟ یعنی مَسیحِ اعضا ره بَیرِم و اونا ره یِتا فاحشهِ اعضائه واری هاکانِم؟ اصلاً!


مگه نَدوندِنی که شِمه تَن روح‌القُدُسِ مَعبِدِ که شِمه دِله دَره و اونِ خِدائه جِم بَییتینی؟ شِما دییه شه وِسه نینی.


مگه نَدوندِنی که مِقدّسین، دِنیا ره داوِری کاندِنه؟ پَس شِما که قِرارِ دِنیا ره داوِری هاکانین، چی طی نَتوندِنی این کِچیکِ چیا ره داوِری هاکانین؟


مگه نَدوندِنی که دوِ مسابقهِ دِله، همه دو گِرنِنه، ولی فِقَط یه نَفِر جایزه ره وَرنه؟ پَس شِما جوری دوو بَیرین که بَوِرین.


بلکه شه تَنِ سَختی دِمبه و اونِ یِتا بَردهِ واری اسیر دارمه، تا نَکِنه بعد از این که بَقیه ره موعظه هاکاردِمه، شه رَد بَووِم.


و خِدائه معبد، بِتهائه هِمراه چه سازشی دارنه؟ چوون اِما زند‌ه خِدائه مَعبِدیمی. هَمون طی که خِدا تورات و پِیغَمبِرونِ کِتابِ دِله گانه: «مِن وِشونِ میون منزل کامبه و وِشون میون، راه شومبه، و مِن وِشونِ خِدا بومبه و وِشون مِ قوم بونِنه.»


مِن مَسیحِ هِمراه صَلیبِ سَر مصلوب بَیمه، و این دییه مِن نیمه که زندگی کامبه، بلکه مَسیحِ که مِ دِله زندگی کانده؛ و این زندگی که الان جِسمِ دِله دَره کامبه؛ خِدائه ریکائه ایمونِ هِمرائه که مِ ره دوس داشته و شه جانِ مِ خاطِری هِدا.


مِ عزیزِ وَچون، که اَی هم شِمه وِسه بِزائنِ دَردِ دارمه تا اون مووقه که مَسیح شِمه دِله شکل بَیره،


ولی هر کی وِنه شه کارِ آزمود هاکانه. اون مووقه وه فَخر هاکاردِنِ دلیل شه وه وِسه هَسه نا وه هَمساده وِسه.


تا مَسیح، ایمونِ طریق، شِمه دلهائه دِله بَمونه، و مِحبَّتِ دِله بِنه دَوِندین، پابرجا بَووین،


اگه راس راسی شِما ایمونِ دِله، محکم و پابرجا بوئین و اون انجیلِ امیدِ جِم تِکون نَخُرین، هَمون انجیل که آسمونِ بِنِ تِمومِ خلقتِ وِسه اِعلام بَییه، و مِن، پولُس، اونِ نوکِر بَیمه.


خِدا این طی بَخواسه که وِشونِ بِشناسونه که این راز، غیرِ یَهودیونِ میون چه گَتِ جلالیه، این راز اینِ که مَسیح شِمه میون، جِلالِ امیدِ.


این طی آدِم دییه سَرِ کَش وصل نییه؛ اون سَری که تِمومِ تَن وه هِمراه جان گِرنه و مفصل ها و بندهائه طریق وصل بونه و اون طی که خِدا خوانه رشد کانده.


وه دِله بِنه دَوِندین و رشد هاکانین، و ایمونِ دِله پابرجا بوئین و هَمون‌ طی که یاد بَییتینی، شِکر هاکاردِنِ جِم پِر بوئین.


ولی زَن، وچه بیاردِنِ هِمراه، نِجات گِرنه، اگه ایمون و مِحَبَّت و مِقَدَّس بییَنِ دِله، نجابتِ هِمراه بَمونه.


هَمون‌ طی که یَنّیس و یَمْبْریس موسیِ هِمراه مخالفت هاکاردِنه، این مردها هم که وِشونِ فکر خِرابِ و وِشونِ ایمون رَدِّ، حَییقَتِ هِمراه مخالفت کاندِنه.


این شهادت راسِ. پَس وِشونِ بَدجور سَراکو هاکان تا ایمونِ دِله دِرِس بوئِن.


وِشون اِدِعا کاندِنه خِدا ره اِشناسِنِنه، ولی شه کارائه هِمراه وه ره اِنکار کاندِنه. وِشون مَنفور و نافرمانِنه، و هر خوارِ کارِ وِسه ناجورِنه.


پیرِ مَردیا هوشیار بوئن، باوقار بوئِن، شه دَمِ دارِن، و ایمون و مِحَبَّت و پایداریِ دِله، دِرِس رِفتار هاکانِن.


مواظب بوئین هیچ کس خِدائه فیضِ بَییتِنِ دِله شکست نَخُره تا هیچ تَلِ ریشه ای، رشد نَکِنه و دردسرِ باعث نَووه و خَیلیا ره نَجس نَکِنه


پَس با اینکه این وعدهِ بوردَن وه آسایشِ دِله هَمتی پابرجائه، تَرسِمبی که نَکِنه دیار بَووه که یه نَفِر شِمه جِم اون وعدهِ به دَس بیاردِنِ وِسه شکست بَخُره.


ولی اگه لم طَلی به بار بیاره، بی‌ارزشِ زِمینِ و نزیکِ که لَعنِت بَووه، و سَرآخِر هم بَسوزنده بونه.


ای زِناکارون، مگه نَدوندِنی دِنیائه هِمراه دوسی هاکاردِن، خِدائه هِمرا دِشمِنی هاکاردِنِ؟ پَس هر کی اینِ دِمبال دَره که دِنیائه هِمراه دوسی هاکانه، شه ره خِدائه دِشمِن کانده.


وه روب رو اِیست هاکانین و ایمونِ دِله پابرجا بوئین، چوون دوندِنی که شِمه بِرارون دِنیائه دِله این عِذاب هائه هِمراه روب رونه.


پَس شه یاد بیار که کجه جِم جِر دَکِتی. تووبه هاکان و اون کارایی که اَوِّل کاردی ره به جا بیار. اگه نَکِنی، تِ پَلی اِمبه و تِ لَمپا پایه ره وه جائه سَر گِرمه، مگه اینکه تووبه هاکانی.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan