دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 10:9 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

⁹ نِخوامبه این طی به نَظِر بِیّه که مِن خوامبه شه نامه‌هائه هِمراه شِما ره بَتِرسونِم،

گیله ماز

⁹ نَخَنَم به نَظَر بیه که من تقلا کانم می نامه‌ شانه هَمرَه شِمِرِه بَتِرسانَم،

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

⁹ نَخوایمِه هینجور به نَظَر بیِه گه مِن خوایمِه شی نامه‌ هایی هَمرا شِمارِ بَتِرسانِم،

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 10:9 Iomraidhean Croise

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 4:5

پَس هیچیِ خَوِری قبل از وه مووقه قِضاوِت نَکِنین، تا اینکه خِداوند بِیّه. وه اونچی ره که اَلان تاریکیِ دِله جا هِدا هسه ره روشناییِ دِله دیار کانده و دِل هائه نیّتها ره بَر مِلا کانده. بعد هر کی شه تَعریف و تَمجیدِ خِدائه جِم گِرنه.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 10:10

چوون که گاننه: «وه نامه‌ها سَخت و سنگینِ، ولی رو در رو ضعیفِ و وه گَب بَزوئِن تعریفی نِدارنه.»

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 10:8

چوون حَتَّی اگه یه ذِرّه ویشتر شه اِقتدارِ اِفتخار هاکانِم شرمنده نَبومبه. اون اِقتِدار که خِداوند شِمه بِنا هاکاردِنِ وِسه مِ ره هِدا، نا شِمه نابودیِ وِسه.