دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 10:2 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

² مِن شِمه جِم اِلتماس کامبه که مووقه ای که شِمه پَلی اِمبه، مجبور نَووِم شِمه هِمراه جِسارتِ هِمراه گَب بَزِنِم جوری که مَردِمِ جِم بَعضیا گَمون کاندِنه که اِما آدِمیِ فکرِهائه هِمراه دَره رِفتار کامبی.

گیله ماز

² مَن شیمی جی اِلتماس کانَم که موقِه ای که شیمی وَرجه هَنَم مجبور نَبوم شیمی همره جِسارتِ همرهِ گَب بَزِنَم، جوریکه مردمِ جی بعضیان گَمان کانَن که اَما آدمی یه فِکرهای همره دَریم رفتار کانیم

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

² مِن شِمِه جا اِلتماس کِمِّه گه موقِه ای گه شِمِه وَر اِمِه مجبور نَووم شِمِه هَمرا جِسارتی هَمرا گَب بَزِنِم، جوریگه مردنی جا بعضیا گِمون کِنِنِه گه اَما آدمی ای فِکرایی هَمرا دِ رفتار کِمّی.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 10:2 Iomraidhean Croise

رومی ایشون 8:1

پَس اِسا اونایی وِسه که مَسیحْ عیسی دِله دَرِنه، دییه هیچ مَحکومیتی دَنیه،

رومی ایشون 8:4

تا اون دِرِسِ چیایی که شَریعَت خوانه، اَمه دِله اِنجام بَووه، اَمه دِله که طبقِ خِدائه روح زندگی کامبی نا طبقِ جسم.

رومی ایشون 8:5

اونایی که طبقِ جِسم زندگی کاندِنه، شه فِکرِ اونچی سَر اییِلنِنه که جِسمِ جِم هَسه، ولی اونایی که خِدائه روحِ دارنِنه، شه فِکرِ اونچیِ سَر اییِلنِنه که روحِ جِم هَسه.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 1:17

مگه خواسِمه وَختی این کارِ هاکانِم، دِ دِل بیمه؟ مگه مِن آدِمیِ فکرائه هِمراه تَصمیم گِرمه، اون طی که یه لَحظه هم بارِم ’اَره، اَره‘ و هم بارِم ’نا، نا‘؟

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 11:21

شرمندگیِ هِمراه وِنه بارِم که اِما این کارِ وِسه خَله ضعیف بیمی! ولی اگه کِسی جِرأت داره یِتا جَریانِ اِفتخار هاکانه - مِن اَی دِواره نادونونِ واری گَب زَمبه - مِنِم شه ره جِرأت دِمبه اون جَریانِ وِسه اِفتخار هاکانِم.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 13:10

همینِ وِسه، مِن این چیا ره وَختی شِمه پَلی دَنیمه شِمه وِسه نِویسِمبه تا وَختی شِمه پَلی بییَمومه، مجبور نَبوئِم شه اِقتدارِ جِم تِندیِ هِمراه رِفتار هاکانِم، اون اِقتداری که خِداوند نا خِراب هاکاردِنِ وِسه، بلکه بنا هاکاردِنِ وِسه مِ ره هِدا.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 13:2

مِن شه دِوّمین دیدارِ دِله که اونجه دَیمه، کِسایی ره که قبلاً گِناه هاکارده بینه، و بَقیه ره هم هِشدار هِدامه که اگه اَلان هم که اونجه دَنیمه، اَی هم هِشدار دِمبه که اَت کَش دییه شِمه پَلی بِیِّم، وِشونِ رحم نَکامبه.