Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




اوّل تِسالونیکیان 5:6 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

6 پَس بقیهِ واری شه ره خو نَزِنیم، بلکه بیدار و هوشیار بوئیم.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

6 پَس بَقیِه یه مِثان اَمِرِه به خواب نَزِنیم، بلکه بیدار و هوشیار هَبیم.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

6 پَس هِتی بَقیِه ای تَرا شِرِه خُو نَزِنیم، بَلگی ویشار و هوشیار ووئیم.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




اوّل تِسالونیکیان 5:6
40 Iomraidhean Croise  

ولی وَختی وه خادِمون خوِ دِله دَینه، وه دِشمِن بییَمو گَندِمِ دِله تَلِ واشِ تیمِ دَپاشیه و بورده.


پَس بیدار بوئین، چوون نَدوندِنی شِمه خداوَند چه روزی اِنه.


پَس بیدار بوئین، چوون که اون روز و ساعتِ جِم خَوِر نِدارنِنی.


چوون دومادِ بییَموئِن طول بَکِشیه، وِشونِ چِش کَتَل بَییه و وِشونِ خو بَوِرده.


وِشونِ بااوته: «غُصِه جِم دَره مییِرمه. اینجه بَمونین و مِ هِمراه بیدار بوئین.


اونچی شِما ره گامبه، همه ره گامبه: بیدار بوئین!»


خِش به حال نوکِرونی که وَختی وِشونِ اَرباب بَرگِردِنه، وِشونِ بیدار و هوشیار بَوینه. حَییقَتِاً، شِما ره گامبه، وه شه خِدمِت هاکاردِنِ لِواسِ پوشِنه؛ و وِشونِ سِفره سَر نیشِندِنه و اِنه وِشونِ جِم پذیرایی کانده.


«ولی اینِ بَدونین اگه صاحب خانه دونِسه دِز چه ساعتی اِنه، نییِشته وه سِره جِم دِزّی هاکانِن.


پَس هَمِش مِواظِب بوئین و دِعا هاکانین تا بَتونین تِمومِ این چیائه وِسه که خَله زود اتِّفاق کَفِنه، در اَمان دَووین و اِنسانِ ریکائه پَلی اِیست هاکانین.»


وِشونِ بااوته: «چه بَخواتونی؟ پرِسین و دِعا هاکانین تا آزمودِ دِله نَکِفین.»


پَس هوشیار بوئین و شه خاطِر بیارین که مِن سه سالِ تِموم، شو و روز، اَسریِ هِمراه یه لَحظه هم، شِمه هِشدار هِدائِنِ جِم، نِسّامه.


این بیخودی گَب هایی که اونِ جِم مَست بَینی، سَرساب بَووین و دییه گِناه هاکاردِنِ دِمبال دَنی بوئین؛ چوون بعضیا دَرِنه که خِدا ره نِشناسِنِنه. اینِ گامبه تا شَرمِنده بَووین.


هوشیار بوئین؛ ایمونِ دِله پایدار بَمونین؛ مَرد بوئین و قوی بَووین.


تِمومِ اِما هم یه وَختی وِشونِ میون شه جِسمِ هِوا و هوسِ دِله زندگی کاردیمی، و شه جِسم خواسه ها و فکرا ره به جا یاردیمی؛ و بَقیه آدِمونِ واری، طِبق شه ذات، خِدائه غَضِب وِسه مَحکوم بَیمی.


چوون هر چی دیار بونه نورِ. اینِ وِسه ئه بااوته بَییه که: «ای تِ ای که خو دِله دَری، بیدار بَواش، مِرده هائه جِم زِنده بَواش، و مَسیح شه نورِ تِ سَر تابِنه.»


و هَمش، هر جور دِعا و خواهشِ هِمراه، خِدائه روحِ دِله دِعا هاکانین و هَمینِ وِسه بیدار و هوشیار بوئین و هَمش پایداریِ هِمراه تِمومِ مِقَدَّسینِ وِسه دِعا هاکانین.


بییِلین همه بَوینِن شِما با ملاحظه آدِمایی هَسینی. خِداوند نزیکِ.


هَمِش دِعائه دِله استوار بوئین و دِعائه دِله شِکر هاکاردِنِ هِمراه، شِمه حِواس جَمع بوئه.


ولی ای بِرارون، اِما نِخوامبی اون اِیموندارونِ خَوِری که بَمِردِنه بی خَوِر بوئین، نَکِنه که بقیهِ مَردِمِ واری که امیدی ندارنِنه، ماتِم بَیرین


وه که اَمه وِسه بَمِرده، تا چه بیدار بوئیم و چه بَخواته، وه هِمراه زندگی هاکانیم.


ولی از اونجه که اِما روزِ جِم هَسیمی، وِنه هوشیار بوئیم، و ایمون و مِحبّتِ زره ره شه تَن دَکُنیم، و نِجاتِ امیدِ، کِلاهخودِ واری شه سَر بییِلیم.


ولی زَن، وچه بیاردِنِ هِمراه، نِجات گِرنه، اگه ایمون و مِحَبَّت و مِقَدَّس بییَنِ دِله، نجابتِ هِمراه بَمونه.


همین طیم خوامبه که زَن ها آبرومندانه لِواس شه تَن دَکُنِن و نجابت و حیائه هِمراه، نا گیس هاکارده میِ هِمراه، یا طِلا و مِروارید، یا گِرون قیمت لِواسائه هِمراه،


همین‌ طی، وِشونِ زَن ها هم وِنه باوقار بوئِن، تِهمت نَزِنِن، بلکه هوشیار بوئِن و همه چیِ دِله وِفادار بوئِن.


پَس، یِتا ناظِر وِنه هیچی وه زندگیِ دِله دَنی بوئه که اونِ خاطِری سَرکوفت بَخُره، یِتا زِنا داره، هوشیار بوئه شه دَمِ داره، با آبِرو بوئه، مِهمون‌ دوس بوئه و بَتونه تَعلیم هاده؛


ولی تِ همه چیِ دِله هوشیار باش؛ عِذاب ها ره طاقت بیار؛ اِنجیلِ اِعلام هاکاردِنِ کارِ اِنجام هاده و شه خدمِتِ کاملاً تِموم هاکان.


و اِما ره یاد دِنه که بی‌دینی و دِنیائه هوا و هوسِ جِم دَس بَکِشیم، شه دَمِ داریم و صالحی و دینداری هِمراه این دِنیائه دِله زندگی هاکانیم،


همین طی جوونِ مَردها ره هم اصرار هاکان تا شه دَمِ دارِن.


پَس شه فکرا ره اِنجام هِدائِنِ وِسه حاضر هاکانین، و هوشیار بوئین و شِمه امید کاملاً اون فیضی سَر دَووه که عیسی مَسیحِ ظِهورِ مووقه شِما ره هِدا بونه.


همه چیِ آخِر، نزیکِ؛ پَس شه دِعاهائه خاطِری هوشیار بوئین و شه دَمِ بَیرین.


هوشیار بوئین، شِمه حِواس دَووه، شِمه دِشمِن اِبلیس، شیری واری غرّش کانده و هر طَرِف گِردِنه، یه نَفِرِ دِمبال دَره تا وه ره بِبَلعه.


«هارِش، مِن دِزِ واری اِمبه! خِشا به حالِ اونی که بیدار بَمونه و لِواسِ دَپوشیه بوئه، نَکِنه لِخت و پتی راه دَکِفه و همه وه رِسوایی ره بَوینِن.»


بیدار بَواش و اونچیِ که به جا بَمونِسه و دَره مییِرنه ره، تقویت هاکان! چوون که تِ اَعمالِ، شه خِدائه دیدِ پَلی کامل نَدیمه.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan