اوّل تِسالونیکیان 4:14 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹⁴ چوون از اونجه که اِما ایمون دارمی که عیسی بَمِرده و زنده بَییه، پَس همین‌ طیم، خِدا اونایی که عیسیِ دِله بَمِردِنه ره وه هِمراه یارنه.

گیله ماز

¹⁴ چون اوجه یه جی که اَما ایمان داریم که عیسی بَمِردِه و زندهِ هَبا، پَس همینجور، خُدا اوشانیکه عیسی یِه دِلهِ بَمِردِن رِه، اونه هَمرَه هارنِه.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹⁴ چون از اوجِه گه اَما ایمون دارمی گه عیسی بَمِردِه و زینِّه بَوِه، پَس همینجور، خِدا اونانیگه عیسایی دِلِه بَمِردِنِه رِه، وی هَمرا اُرنِه.

اوّل تِسالونیکیان 4:14 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ مَتّی 24:31

وه شه فِرِشته ها ره، گَتِ شِیپورِ صِدائه هِمراه فِرِسِندِنه و وِشون وه انتخاب بَییه ها ره، دِنیائه چهار سوک جِم، آسِمونِ این سَر تا اون سَرِ جِم جَمع کاندنه.

رومی ایشون 14:9

چوون که مَسیح هم همینِ خاطِری بَمِرده و زِنده بَییه تا هم زنده ها و هم مِرده هائه خِداوند بوئه.

رومی ایشون 8:11

اگه روحی که عیسی ره مِرده هائه جِم زِنده هاکارده شِمه دِله دَووه، وه که مَسیحْ عیسی ره مردِه هائه جِم زنده هاکارده، شه روحِ طریق که شِمه دِله دَره، شِمه تَن ها که مییِرنه ره هم زندگی دِنه.

اوّل تِسالونیکیان 3:13

و شِمه دِلِ پایدار هاکانه، تا اون مووقه که اَمه خِداوند عیسی، شه تِمومِ مقدّسینِ هِمراه اِنه، اَمه خِدا، آسِمونی پییِرِ حِضور بی عیب و مِقَدَّس بوئین.

اوّل تِسالونیکیان 4:13

ولی ای بِرارون، اِما نِخوامبی اون اِیموندارونِ خَوِری که بَمِردِنه بی خَوِر بوئین، نَکِنه که بقیهِ مَردِمِ واری که امیدی ندارنِنه، ماتِم بَیرین

اوّل تِسالونیکیان 4:17

بعد، اِما که زِندِمی و به جا بَمونِسیمی، وِشونِ هِمراه اَبرهائه دِله بالا بَوِرده بومبی تا خِداوندِ هوائه دِله بَوینیم، و این طی هَمِش خِداوندِ هِمراه دَرِمبی.

دوّم تِسالونیکیان 2:1

اِسا اِی بِرارون، اَمه خِداوند عیسی مَسیحِ بردَگِردِسِن خَوِری و اَمه جَمع بَیِّن وه پَلی، شِمه جِم خواهش کامبی

یوحنایِ مکاشفه 1:18

مِن که زِندِمه. بَمِردِمه و هارِش همیشهِ وِسه زندِمه و مَرگ و مِرده هائه دِنیائه کِلیت ها مِ دَس دَره.

یوحنایِ مکاشفه 14:13

و آسِمون جِم یِتا صدا بِشنُسِمه که گاته، «اینِ بَنویس: خِشا به حال اونایی که بعد از این خِداوندِ دِله مییِرنِنه.» و خِدائه روح گانه: «راس راسی خِشا به حالِ وِشون که شه زحمتائه آسایشِ گِرنِنه، چوون وِشونِ اعمال، وِشونِ دِمبال سَر اِنه!»