اول پِطرُس 5:2 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی2 گلّه ای که خِدا شِمه دَس بِسپارِسه ره چَپونی و نظارت هاکانین، نا زور زوری بلکه میل و رغبتِ هِمراه، [هَمون طی که خِدا خوانه؛] و نا شرم آورِ سودِ وِسه بلکه شوقِ هِمراه. Faic an caibideilگیله ماز2 گَلِّه ایی که خُدا شیمی دَس بِسپارِسِّه رِه گالِشی و نِظارت هَکُنید، ولی نه زور زورکی بلکه میل و رغبتِ هَمرَه، همونجور که خُدا خَنِه؛ و نه شرم آورِ سودِ وَسین بلکه شوق هَمرَه. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی2 گَلِّه ای گه خِدا شِمِه دَس بِسپارِسِه رِه چَپونی و نِظارت هاکِنین، نا زور زورکی بَلگی میل و رغبتی هَمرا، [هَمونجور گه خِدا خواینِه]؛ و نا شرم آورِ سودی سِه بَلگی شوقی هَمرا. Faic an caibideil |