اول پِطرُس 4:6 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی6 چوون اینِ وِسه ئه که اِنجیل حَتّی اونایی که بَمِردِنه ره موعظه بَییه تا هر چَن جِسمِ دِله آدِمونِ هِمراه داوِری بَینه، ولی روحِ دِله هَمون طی که خِدا خوانه، زندگی هاکانِن. Faic an caibideilگیله ماز6 چون اینه خاطری یه که اِنجیل حتّی اوشانیکه بَمردِن رِه هَم موعظه هَبا تا هر چَن جسم دِلهِ آدَمان وَرجه داوری هَبان، وَلی روحِ دِلهِ خُدا وَرجه زندگی هَکُنَن. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی6 چون هینِسئِه گه اِنجیل حتّی اونانیگه بَمردِنِه رِه موعظه بَوِه تا هر چَن جسمی دِلِه آدَمِنی هَمرا داوری بَوِنِه، ولی روحی دِلِه هونجور گه خِدا خواینِه زندگی هاکِنِن. Faic an caibideil |