اول پِطرُس 4:1 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی1 پَس از اونجه که مَسیح جِسمِ دِله عِذاب بَکِشیه، شِما هم، شه ره این طرزِ فِکرِ هِمراه حاضر و آماده هاکانین، چوون هر کس که جِسمِ دِله عذاب بَکِشیه، دییه گِناهِ هِمراه کاری نِدارنه. Faic an caibideilگیله ماز1 پَس اوجه یه جی که مَسیحْ جسم دِلِه عذاب بَکشییَه، شُما هَم شِمِرِه این طرزِ فکرِ هَمرَه حاضر و آمادِه هَکُنید، چون هر کس که جسم دِلِه عذاب بکشییَه، دِ گناهِ هَمرَه کاری نِداره. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی1 پَس از اوجِه گه مَسیح جسمی دِلِه عذاب بَکشیِه، شِما هَم شِرِه هَین طرزِ فکری هَمرا حاضر و آمادِه هاکِنین، چون هر کس گه جسمی دِلِه عذاب بکشیِه، دِ گناهی هَمرا کاری نارنِه. Faic an caibideil |