اول پِطرُس 3:17 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹⁷ چوون اگه خِدا بِخوائه، بهترِ که خوارِ کارِ وِسه عِذاب بَکِشین، تا بَدِ کارِ وِسه.

گیله ماز

¹⁷ چون اَگِه خُدایِ خواس هَبو، بهترِه که خُجیرِ کارِ وَسین عذاب بَکِشین تا بدِ کارِ وَسین.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹⁷ چون اگه خِدا بَخواد، بِهترِ گه خِبِ کاری سه عذاب بَکِشین تا بدِ کاری سِه.

اول پِطرُس 3:17 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ مَتّی 26:39

عیسی اَت کم جلوتر بورده و بِنهِ سَر دَمِر دَکته و دِعا هاکارده: «اِی پییِر، اَگه بونه این پیالِه ره مِ جِم دور هاکان، ولی نا مِ خواسِه وِسه بلکه تِ خواسه بَووه.»

اِنجیلِ مَتّی 26:42

عیسی اَت کَش دییه بُورده و دِعا هاکارده: «اِی پییِر، اَگه راه دییه ای دَنییه بِجِز این که مِن، پیالِه ره بَنوشِم پَس تِ اِراده بَووه»

اعمال رَسولان 18:21

و وِشونِ هِمراه خِداحافظی هاکارده، بااوته: «اگه خِدا بِخوائه اَی دِواره شِمه پَلی اِمبه.» بعد یِتا کَشتی سِوار بَییه و اَفِسُسِ جِم بورده.

اعمال رَسولان 21:14

وَختی بَدیمی قانع نَوونه، دَس بَکِشیمی و بااوتیمی: «اونچی خِداوند خوانه، بَووه.»

اول پِطرُس 1:6

و اینِ خاطِری خَله خِشالِنی، هر چَن مجبور بَینی یه مِدّتِ کِتاه جورواجورِ آزمودهائه دله غم و غصّهِ جِم پِر بَووین،

اول پِطرُس 2:15

چوون خِدائه خواسه اینِ که، شه خواری هاکاردِنِ هِمراه، نادونِ مَردِمِ احمقانه گَبِ دَمِ بَیرین.

اول پِطرُس 2:20

چوون شِمه وِسه چه فایده ای دارنه وَختی که شِما گِناه کاندینی و تنبیه بونِنی و تِحَمّل کاندینی؟ ولی اگه خواری هاکانین و وه عَوِض رَنج بَوینین و تِحَمّل هاکانین، این کار یِتا کاریِ که خِدائه نَظِر فیضِ جِم پِرِ.

اول پِطرُس 3:14

ولی اگه حَتّی صالح بییَنِ وِسه عِذاب بَکِشینی، بَرکَت گِرنِنی! «اونچیِ جِم که وِشون تَرسِنِنه، شِما نَتِرسین و دِلواپس نَبوئین.»

اول پِطرُس 4:15

ولی اگه شِمه جِم یه نَفِر عِذاب کَشِنه، نَکِنه که قتل، دِزّی، شِرارت یا فضولیِ خاطِری بوئه.

اول پِطرُس 4:19

پَس کِسایی که خِدائه خواسِ هِمراه، عِذاب کَشِنِنه، وِنه شه جانها ره ’وِفادارِ خالقِ‘ بِسپارِن و خوارِ کارا ره اِدامه هادِن.