اول پِطرُس 1:12 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی12 وِشونِ وِسه دیار بَییه که نا شه ره بلکه شِما ره خِدمِت کاردِنه، اون مووقه که اون چیائه خَوِری گَب زونه که اَلان اونِ انجیلِ پِیغوم رِسونونِ جِم اِشنُنِنی، وِشونی جِم که روح القدُسِ طریق که آسمونِ جِم بَفرِسیه بَییه، اون خَوِرِ خِشِ شِما ره دِنِنه. حَتَّی فرشته ها هم آرزو دارنِنه این چیا ره بَوینِن. Faic an caibideilگیله ماز12 اوشانه وَسین معلوم هَبا که نه خُدِشان رِه بلکه شِمِره خِدمَت کَانِه بان، اون موقِه که اون چیزانِ بارِه گَب زَنه بان که اَلآن اونه اِنجیلِ پِیغام رِسانانِ جی اِشنَوِنید، اوشانه جی که روح القدسِ طریق که آسِمانِ جی بَرِسانده هَبا، اون خَبَرِ خوش شِمِره دَنِن. حتّی فِرشتِگانَم آرزو دارَن اینِ چیزانهِ بَینِن. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی12 وِشونی سِه معلوم بَوِه گه نا شِخدرِه بَلگی شِمارِ خِدمَت کِردنِه، هون موقِه گه اون چیایی خَوَری گَب زووِنِه گه اَلَن هونِه اِنجیلی پِیغِم رَسِنِنی جا اِشنُنِنی، اونانی جا گه روح القُدُسی طریق گه آسِمونی جا بَرِسانی بَوِه، هون خَوَرِخِشِ شِمارِ دِنِنِه. حتّی فِرشتِگونَم آرزو دارِنِه هَین چیارِه بَوینِن. Faic an caibideil |