Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




اوّل یوحنا 2:1 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

1 مِ کِچیکِ وَچون، اینِ شِمه وِسه نِویسِمبه تا گِناه نَکِنین. ولی اگه کِسی گِناهی هاکارده، یِتا مِدافع، پییِرِ پَلی دارمی، یعنی عیسی مَسیحِ صالح.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

1 می کوچِ وَچِه هان، اینه شِمِره نِویسِنَم تا گُنا نَکُنین. وَلی اَگه کَسی گُناهی هَکُردِه، ایتا مُدافع پیَرهِ وَرجه داریم، یَعنی عیسیِ مَسیحِ صالِح.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

1 می کِچیک وَچیلِه، هَینِه شِمِسِه نِویسِمِه تا گِناه نَکِنین. ولی اگه کَسی گِناهی هاکِردِه، یَتِه مِدافع پیری وَر دارمی، یَعنی عیسای مَسیحِ صالِح.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




اوّل یوحنا 2:1
47 Iomraidhean Croise  

مِ پییِر همه چی ره مِ دَس بِسپارِسه. هیچ کَس نَدونده ریکا کیِ به جِز پییِر، و هیچ کس نَدونده پییِر کیِ به جِز ریکا، و اونایی که ریکا بِخوائه، پییِرِ وِشونِ وِسه دیار هاکانه.»


همون‌طی که پییِر مِ ره اِشناسِنه و مِنِم پییِرِ اِشناسِمبه. مِن شه جانِ گُسفِنائه وِسه اییِلمه.


کِچیکِ وچون، اَت کم دییه شِمه هِمراه دَرِمبه. مِ دِمبال گِردِنِنی، هَمون‌طی که یَهودیونِ بااوتِمه، اَلان شِما ره هم گامبه، اونجه که مِن شومبه، شِما نَتوندِنی بِئین.


مِن، پییِرِ جِم خوامبه و وه یِتا دییه پِشتیبون شِما ره دِنه که هَمِش شِمه هِمراه دَووه،


عیسی وه ره بااوته: «مِن راه و راستی و زِندِگی هَسِمه؛ هیچ کی جِز مِ طَریقِ جِم، آسِمونی پییِرِ پَلی نِنّه.


عیسی وِشونِ بااوته: «وَچون، هیچ مائی بَییتینی؟» جِواب هِدانه: «نا!»


اَت کم بعد، عیسی وه ره مَعبدِ دِله پی دا هاکارده و وه ره بااوته: «هارِش دییه خوار بَئی! دییه گِناه نَکِن تا یه چی بَدتِر تِ سَر نَییه.»


ولی مِن شِهادتی یحییِ شِهادتِ جِم گَت تِر دارمه، چوون کارایی که پییِر مِ ره بِسپارِسه تا اِنجام هادِم، یعنی همین کارایی که کامبه، مِ خَوِری شِهادت دِنه که پییِر مِ ره بَفرِسیه.


کار هاکانین، ولی نا خِراکی وِسه که از بین شونه، بلکه خِراکی وِسه که تا اَبدی زندگی به جا موندنه، خِراکی که اِنسانِ ریکا شِما ره دِنه. چوون خِدائه پییِر وه سَر مُهرِ تایید بَزو.»


زِنا بااوته: «هیچ کی، آقا.» عیسی وه ره بااوته: «مِن هم تِ ره مَحکوم نَکامبه. بور و دییه گِناه نَکِن.»


کِدوم یِتا از پِیغَمبرونِ که شِمه پییِرونِ دَسِ جِم آزار نَدیئه بوئه؟ وِشون پِیغَمبِرونی ره که اون صالحِ ظِهورِ پیشگویی هاکارده بینه ره بَکوشتِنه؛ و اَلان شِما شه وه ره تَسلیم هاکاردینی و وه ره بَکوشتینی،


چوون اگه اون مووقه که خِدائه هِمراه دِشمِن بیمی، و وه ریکائه بَمِردِنِ طریق، خِدائه هِمراه آشتی هِدا بَیمی، چَنده ویشتر اِسا که وه هِمراه آشتیِ دِله دَرِمبی، وه زندگیِ طریق نِجات گِرمی.


پَس چی باریم؟ چوون شَریعتِ بِن دَنیمی، بلکه فیضِ بِن دَرِمبی، گِناه هاکانیم؟ اَصلاً!


کیِ که وِشونِ مَحکوم هاکانه؟ مَسیحْ عیسی بَمِرده- از اون ویشتر، مِرده هائه جِم هم زنده بَییه و خِدائه راسِ دَس هِنیشته، وه هَسه که راس راسی اَمه وِسه شِفاعت کانده!


این بیخودی گَب هایی که اونِ جِم مَست بَینی، سَرساب بَووین و دییه گِناه هاکاردِنِ دِمبال دَنی بوئین؛ چوون بعضیا دَرِنه که خِدا ره نِشناسِنِنه. اینِ گامبه تا شَرمِنده بَووین.


خِدا کسیِ که گِناه ره نِشناسی بییه ره اَمه وِسه گِناه هاکارده، تا اِما وه دِله، خِدائه صالحی ره بَوینیم.


مِ عزیزِ وَچون، که اَی هم شِمه وِسه بِزائنِ دَردِ دارمه تا اون مووقه که مَسیح شِمه دِله شکل بَیره،


چوون وه طریق، اِما دِتا، یِتا روحِ دِله، آسِمونی پییِرِ دَسرسی دارمی.


«عصبانی بَووین، ولی گِناه نَکِنین» و نییِلین شِمه روز تِموم بَووه و شِما هَمتی غیظِ دِله دَووین،


چوون فِقَط یِتا خِدا دَره و خِدا و آدِمون میون هم فِقَط یِتا واسطه دره، یعنی اون انسان که مَسیحْ عیسی ئه؛


امید دارمه که خَله زود تِ پَلی بِیِّم، ولی اینا ره تِ وِسه نِویسِمبه،


چوون مَسیح اون قدس‌الاقداسِ دِله که دَسِ هِمراه بِسات بَییه، نَشیه و فِقَط اون حَییقی چیائه جِم یِتا نمونه ئه، بلکه خودِ آسمونِ بورده تا اَمه طَرِف جِم خِدائه حِضور ظاهر بَووه.


پاک و بی‌لکّهِ دینداری، اَمه پییِر، خِدائه نَظر، اینِ که یتیمون و بیوه‌زن هائه دَسِ مِصیبتِ مووقه بَیریم و شه ره این فاسدِ دِنیائه جِم دور داریم.


شه زِوونِ هِمراه خِداوند و پییِرِ مِوارک گامبی و هَمون زِوونِ هِمراه آدِمونیِ که خِدائه واری خَلق بَینه ره، لَعنِت کامبی.


«وه هیچ گِناهی نَکارده، و وه دِهونِ دِله حیله ای پی دا نَییه.»


چوون مَسیح هم اَت کَش گِناهونِ وِسه عِذاب بَکِشیه، یعنی اون صالح، اونایی وِسه که صالح نینه، تا اِما ره خِدائه پَلی بیاره. وه جِسمِ دِله بَکوشته بَییه، ولی روحِ دِله، زنده بَییه


ای کِچیکِ وَچون، بِئین مِحَبَّت هاکانیم، نا زِوونی و گَب بَزوئِنِ دِله، بلکه عَمِل و حَییقَتِ دِله!


شِما دوندِنی که وه ظِهور هاکارده تا گِناهونِ از بین بَوره. وه دِله هیچ گِناهی دَنیه.


ای کِچیکِ وَچون نییِلین هیچ کِسی شِما ره گمراه هاکانه. هر کی که صالحِ آدِمِ واری عَمِل هاکانه، صالحِ، هَمون طی که وه صالحِ.


ای کِچیکِ وَچون، شِما، خِدائه جِم هَسینی و وِشونِ حریف بَینی، چوون اونی که شِمه دِله دَره، اونی جِم که دِنیائه دِله دَره، گَتتِرِ.


تِمومِ نادِرِسِ کار گِناهِ، ولی گِناهی هم دَره که مَرگِ خَتم نَوونه.


ای کِچیکِ وَچون، شه ره بِتهائه جِم حِفظ هاکانین.


هیچ‌چی مِ ره اینِ جِم ویشتر خِشال نَکانده که بِشنُئِم مِ وَچون ’حَییقَتِ‘ دِله زندگی کانِدنه.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan