Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 8:1 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

1 و اِسا بِت هائه پیشکَش بَییه خِراکِ خَوِری: دومبی که «اِما همه مَعرفتِ دارمی.» همین مَعرفت، غرورِ باعث بونه ولی مِحَبَّت، آدِمِ بنا کانده.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

1 و اَسِه بُتِشانِ پیشکَش هَبا خوراک بارِه: دانیم که «اَما همه معرفت داریم.» همین معرفت غرورِ باعث بونه، وَلی مُحبت، آدَم رِه بَنا کانه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

1 و اِسا بِتیشونی پیشکَش بَوِه خِراکی خَوَری: دِمّی گه «اَما هَمه معرفتِ دارمی.» همین معرفت غِروری باعث وونِه، ولی مِحبت آدمِ بَنا کِنِّه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 8:1
35 Iomraidhean Croise  

پَس اِسا چه خِدا ره آزمود کاندینی و یِتا یوغ شاگردونِ گَردِن اییِلنِنی که نا اِما تونِسیمی اونِ بَکِشیم، نا اَمه پییِرون؟


بت هائه قِروونی خِراک و خون و خفه بَییه حیوونونِ گوشت و زِنائه جِم دوری هاکانین. اگه اینائه جِم دوری هاکانین، خوارِنی. سِلامت بوئین»


ولی غیریَهودی ایموندارونِ خَوِری، اِما شه حِکمِ یِتا نامهِ دِله وِشونِ بَرِسوندیمی و بااوتیمی که وِنه بِتهائه تَقدیم بَییه خِراکِ جِم، خونِ جِم، خفه بَییه حیوونِ گوشتِ جِم و زِنائه جِم دوری هاکانِن.»


ای بِرارون، نِخوامبه این رازِ جِم بی خَوِر بوئین- نَکِنه شه ره حکیم بَدونین - که اِسرائیلِ یِتا قِسمِتِ سَنگ دلی بَییته، تا وِشونِ تعداد که قرارِ غیر یَهودیون میون، مَسیحِ ایمون بیارِن کامل بَووِن.


هَمدییهِ هِمراه مدارا هاکانین! مَغرور نَبوئین، بلکه کِسایی هِمراه که ساده و ضعیفِنه، رفت و آمد هاکانین. هیچ وَخت شه ره حَکیم نَدونین.


پَس تِ چه شه بِرابرِ قِضاوِت کاندی؟ یا تِ چه شه بِرارِ کِچیک اِشمارِنی؟ چوون اِما همه خِدائه داوِریِ تَختِ پَلی اِیست کامبی.


مِن خِداوند عیسیِ دِله دومبه و قانِعمه که هیچی خِد به خِد نَجس نییه. ولی اگه کِسی یه چی ره نَجس دوندِنه، وه وِسه نَجِسِ.


پَس بئیین اونچیِ که صِلح و صفا و هَمدییهِ ایمونِ تَقویتِ باعث بونه ره، دِمبال هاکانیم.


پَس شه ایمونِ این چیائه خَوِری، شه میون و خِدائه میون دار. خِش به حالِ کِسی که اونچیِ خاطِری که شه خَوِری تأیید کانده، شه ره قِضاوِت نَکِنه.


اونی که همه چی خارنه، نَوِسه اونی که نَخارنه ره کِچیک بِشماره؛ و اونی که همه چی نَخارنه، نَوِسه اونی که همه چی خارنه ره قِضاوِت هاکانه. چوون خِدا وه ره قبول هاکارده.


ای مِ بِرارون، مِن شه مطمَعنِمه که شِما شه خواریِ جِم پِرِنی و کاملِ مَعرفتِ دارنِنی و توندِنی هَمدییه ره تَعلیم هادین.


چوون شِما مَسیحِ دِله هر چیِ جِم، تِمومِ گَب بَزوئِن و تِمومِ مَعرفتِ دِله بی نیاز بَینی


مِن اون آدِمون که فهمِنِنهِ هِمراه گَب زَمِّه؛ اونچیِ خَوِری گامبه شه قِضاوت هاکانین.


ولی اگه یه نَفِر شما ره باره: «این گوشت بِتها ره پیشکَش بَییه.» اون مووقه، اونی خاطِری که این گَبِ شِما ره بَزو و وجدانِ خاطِری، وه جِم نَخُرین -


ای بِرارون، فکر هاکاردِنِ دِله وَچونِ واری نَبوئین. بلکه بَدی هاکاردِنِ دِله وَچونِ واری بوئین. ولی فکر هاکاردِنِ دِله گَتِ آدِم بوئین.


این بیخودی گَب هایی که اونِ جِم مَست بَینی، سَرساب بَووین و دییه گِناه هاکاردِنِ دِمبال دَنی بوئین؛ چوون بعضیا دَرِنه که خِدا ره نِشناسِنِنه. اینِ گامبه تا شَرمِنده بَووین.


اِما مَسیحِ خاطِری نادونیمی، ولی شِما مَسیحِ دِله حَکیمِنی! اِما ضَعیفیمی، ولی شِما قَوینی! شِما مِحتَرمِنی، ولی اِما حِرمتی نِدارمی!


بَعضیا مَغرور بَینه و وِشون گِمون کاندِنه که دییه مِن شِمه پَلی نِمبه.


ای بِرارون، مِن همهِ این چیا ره شه خَوِری و آپولُسِ خَوِری شِمه خیر و صِلاحِ وِسه بااوتِمه تا شِما این گَب هائه مَعنی ره اَمه جِم یاد بَیرین که، اونچیِ جِم که بَنوِشته بَییه، جلوتر نَشوئین. تا هیچ کِدوم از شِما، یه نَفِرِ دییهِ روب رو فَخر نَکِنه.


و شِما فَخر کاندینی! مگه نَوِسه ماتِم بَیرین؟ و اونیِ که این طی هاکارده ره شه میونِ جِم بیرون هاکانین.


شِمه اِفتخار اَصلاً دِرِس نییه. مَگه نَدوندِنی که اَت کم خمیرمایه تونده تِمومِ خمیرِ وَر بیاره؟


اگه یه نَفِر گَمون کانده یه چی دونده، هَمتی اون چی که وِنه بَدونِ ره نَدونده.


پَس، بِتهائه پیشکَش بَییه خِراکِ بَخُردِنِ خَوِری، دومبی که این دِنیائه دِله «بِت هیچِ،» و «اِلّا یِتا خِدا، خِدائه دییه ای دَنیه.»


هر چَن که همه این مَعرفتِ نِدارنِنه. ولی بَعضیا تا اَلان جوری بِتها ره عادت هاکاردِنه که همین اَلان هم اگه این طی خِراکهایی بَخُرِن، خیال کاندِنه اون خِراک راس راسی بِت ها ره پیشکَش بَییه؛ و از اونجه که وِشون ضَعیفِ وجدان دارنِنه، نَجس بونِنه.


وه دِله ئه که تِمومِ تَن هر مَفصلِ هِمراه که اونِ ربط دارنه، چِفت و بَس بونه و چَسبِنه تا هر عضوی دِرِس کار هاکانه، تَن رشد کانده و شه ره مِحَبَّتِ دِله بَنا کانده.


نییِلین کِسی که شِما ره محروم هاکانه. این اصرارِ هِمراه که وِنه تَنِ خوار داشتِن و فرشته ها ره پَرَسِش هاکاردِن. این طی آدِم فِقَط شه رؤیاها ره تکیه کانده و بدونِ اینکه دلیلی داره شه بی خودی فکرهائه هِمراه مَغرور بونه.


«ولی مِن اَت کم شکایت تِ جِم دارمه: اونجه بعضیا ره دارنی که بَلعامِ تعلیمِ بَچِسبِسِنه؛ همونی که بالاقِ یاد هِدا که اِسرائیلِ قومِ جِلو سنگی بوئه که دَکِتِنِ باعث بونه، تا اون غِذایی که بِتها ره پیشکَش بونه ره بَخُرِن و بی عفتی هاکانِن.


ولی این شکایتِ تِ جِم دارمه، اون زِنا که وه اسم ایزابلِ و شه ره نبیه دونده ره آسون گِرنی. وه که مِ نوکِرونِ تَعلیم دِنه و از راه به دَر کانده تا بی عفتی هاکانِن و اون غِذاهائه جِم که بِتهائه پیشکش بَییه بَخُرِن.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan