اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 6:12 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی12 «مِ وِسه همه چی جایزِ،» ولی همه چی فایده نِدارنه. «مِ وِسه همه چی جایزِ» ولی نییِلمه هیچی مِ سَر حَریف بَووه. Faic an caibideilگیله ماز12 «مَرِه هَمه چی جایزِ،» وَلی هَمِه چی مفید نییِه. «مَرِه هَمِه چی جایِزِه،» وَلی نُزارنَم هیچ چی می سَرمُسلّط هَبو. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی12 «میسِه هَمه چی جایزِ،» ولی هَمه چی فایدِه نارنِه. «میسِه هَمه چی جایزِ،» ولی نِلمِه هیچی می سَر هاجِرا بَوو. Faic an caibideil |
وِشون بدونِ هیچ ترسی شِمه پِر مِحَبَّتِ مهمونی هائه دِله شِمه هِمراه خارنِنه و نوش کاندِنه ولی اون صخرهِ وارینه که اوه ره جِر وَرنه و نَبونه اونا ره بَدی؛ وِشون چَپونونی هَسِنه که فِقَط شه فکرِنه؛ بی وارشِ اَبرایی وارینه که وا اونا ره وَرنه و وِشون آخِرِ پاییزِ بی میوه دارنِنه که دِ کَش بَمِردِنه و بِنهِ جِم بَکِندی بَینه.