اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 15:20 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

²⁰ ولی حَییقَتِن مَسیح مِرده هائه جِم زِنده بَییه و اَوِّلین نَفِریِ که مِرده هائه جِم زنده بَییه.

گیله ماز

²⁰ وَلی راس راسی مَسیح مُردگانِ جی زندهِ هَبا و اوَّلین نَفری یه که مُردِگانِ جی زندهِ هَبا.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

²⁰ ولی حَیقتاً مسیح مِردگونی جا زینِّه بَوِه و اوَّلین نَفریه گه مِردِگونی جا زینِّه بَوِه.

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 15:20 Iomraidhean Croise

اعمال رَسولان 2:24

ولی خِدا وه ره مَرگِ دردائه جِم آزاد هاکارده و زِنده هاکارده، چوون مَحال بییه مَرگ بَتونه وه ره شه چَنگِ دِله داره.

اعمال رَسولان 26:23

اینکه مَسیح وِنه رَنج بَوینه و اَوِّلین نَفِری بوئه که مِرده هائه جِم زِنده بونه، تا روشِنایی ره هم اَمه قوم و هم دییه قومها ره اِعلام هاکانه.»

رومی ایشون 8:11

اگه روحی که عیسی ره مِرده هائه جِم زِنده هاکارده شِمه دِله دَووه، وه که مَسیحْ عیسی ره مردِه هائه جِم زنده هاکارده، شه روحِ طریق که شِمه دِله دَره، شِمه تَن ها که مییِرنه ره هم زندگی دِنه.

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 15:23

ولی هر کی شه نوبه: اَوِّل مَسیح که نوبر بییه؛ و بعد، اونایی که وه بییَموئِنِ مووقه، مَسیحِ وِسه هَسِنه.

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 15:6

بعد، اَت کَش ویشتَر از پونصد نَفِر بِرارونِ ظاهر بَییه که وِشونِ جِم خَیلیا هَمتی زنده نه، هر چَن بَعضیا بَمِردِنه.

کولُسیان 1:18

وه، تَن، یعنی کلیسا ره سَرِ. وه شِروع و اَوِّلین نَفِرِ که مِرده هائه جِم زنده بَییه، تا همه چیِ دِله، وه سَر بوئه.

اوّل تِسالونیکیان 4:16

چوون خِداوند شه، یِتا حِکم که بِلِندِ دادِ هِمراهِ، فرشته هائه رَئیسِ صدائه هِمراه و خِدائه شیپورِ صدائه هِمراه، آسمونِ جِم جِر اِنه. و اَوِّل مِرده ها، مَسیحِ دِله زنده بونِنه.

اول پِطرُس 1:3

مِوارک بوئه خِدا و اَمه خِداوند عیسی مَسیحِ پییِر که شه گَتِ رَحمتِ هِمراه، عیسی مَسیحِ زنده بَیِّنِ طریق، مِرده هائه جِم، اِما ره زنده امیدِ وِسه یِتا تازه تولّد هِدا

یوحنایِ مکاشفه 1:5

و عیسی مسیحِ طَرِفِ جِم، اون وِفادارِ شاهد، اَوِّلین کِسی که مِرده هائه جِم زنده بَیّه و پادشاهونِ حاکم، زمینِ سَر. وه که اِما ره دوس دارنه و شه خونِ هِمراه، اِما ره اَمه گِناهونِ جِم آزاد هاکارده،

یوحنایِ مکاشفه 14:13

و آسِمون جِم یِتا صدا بِشنُسِمه که گاته، «اینِ بَنویس: خِشا به حال اونایی که بعد از این خِداوندِ دِله مییِرنِنه.» و خِدائه روح گانه: «راس راسی خِشا به حالِ وِشون که شه زحمتائه آسایشِ گِرنِنه، چوون وِشونِ اعمال، وِشونِ دِمبال سَر اِنه!»