اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 11:21 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی21 چوون غِذا بَخُردِنِ مووقه، هر کِدوم از شِما، بدون این که یه نَفِرِ دییه منتظِر بوئه شه شومِ خارنه، جوری که یه نَفِر وِشنا موندِنه، و یِتا دییه مَست بونه. Faic an caibideilگیله ماز21 چون غذا بُخاردَن موقِه، شیمی جی هر کدام بدون اینکه یِنفر دیگَرِ منتظر هَبو خودشِ شامِ خارنِه، جوریکه یِنفر وَشنا ماندِنِه، یِنفر دیگر مَس بونه. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی21 چون غذا بَخاردَنی موقِه، هر کِدیم از شِما بدونِ هَینگه یَنَفَر دییَری مِنتظر ووئِه شی شُومِ خارنِه، جوریگه یَنَفَر وَشنی مونِّه، یَت دییَر مَس وونِه. Faic an caibideil |
وِشون بدونِ هیچ ترسی شِمه پِر مِحَبَّتِ مهمونی هائه دِله شِمه هِمراه خارنِنه و نوش کاندِنه ولی اون صخرهِ وارینه که اوه ره جِر وَرنه و نَبونه اونا ره بَدی؛ وِشون چَپونونی هَسِنه که فِقَط شه فکرِنه؛ بی وارشِ اَبرایی وارینه که وا اونا ره وَرنه و وِشون آخِرِ پاییزِ بی میوه دارنِنه که دِ کَش بَمِردِنه و بِنهِ جِم بَکِندی بَینه.