اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 11:20 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی20 مووقه ای که شِما یِتا جا دور هم جَمع بونِنی، خِداوندِ شومِ بَخُردِنِ وِسه نییه. Faic an caibideilگیله ماز20 موقه ایی که شُما یِجا همدیگر هَمرَه جَم بونید، خُداوندِ شام بُخاردَن وَسین نیِه. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی20 موقِه ای گه شِما یَجا هی وَر جَم وونِنی، خِداوندی شُومی بَخاردَنی سِه نیِه. Faic an caibideil |
وِشون بدونِ هیچ ترسی شِمه پِر مِحَبَّتِ مهمونی هائه دِله شِمه هِمراه خارنِنه و نوش کاندِنه ولی اون صخرهِ وارینه که اوه ره جِر وَرنه و نَبونه اونا ره بَدی؛ وِشون چَپونونی هَسِنه که فِقَط شه فکرِنه؛ بی وارشِ اَبرایی وارینه که وا اونا ره وَرنه و وِشون آخِرِ پاییزِ بی میوه دارنِنه که دِ کَش بَمِردِنه و بِنهِ جِم بَکِندی بَینه.