اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 1:29 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

²⁹ تا هیچ آدِمی خِدائه روب رو فَخر نَکِنه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

²⁹ تا هیچ آدَمی خُدایِ پیش فَخر نَکُنِه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

²⁹ تا هیچ آدَمی خِدایی پِش فخر نَکِنِه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 1:29
11 Iomraidhean Croise

پَس مِن مَسیحْ عیسیِ دِله، این خدمِتی که خِدائه وِسه دَره کامبه ره دلیلی دارمه که اِفتخار هاکانِم.

اِسا دومبی که اونچی شَریعَت گانه کِسایی وِسه ئه که شَریعتِ بِن دَرِنه تا هر دِهونی دَوِسه بَووه و تِمومِ دِنیا، خِدائه حِضور، جِوابگو بوئِن.

پَس دییه چه اِفتخار کامبی؟ دییه هیچ اِفتخاری دَنییه! رو چه حِسابی؟ طبقِ اَعمالِ شَریعَت؟ البته که نا، بلکه طبقِ ایمونِ شَریعَت.

چوون اگه اِبراهیم شه اَعمالِ هِمراه صالح بِشمارِسه بونِسه، یه چی اِفتخارِ وِسه داشته؛ ولی نا خِدائه پَلی.

تا هَمون طی که اِرمیائه پِیغَمبِر کِتابِ دِله بَییَمو: «هر‌ کی که فَخر کانده، خِداوندِ فَخر هاکانه.»

چوون کی تِ ره یه جور دییه وینده؟ چی دارنی که تِ ره هِدا نَئی بوئه؟ پَس اگه تِ ره هِدا بَییه، چه یه جور فَخر کاندی که اِنگاری این طی نییه؟

شِمه اِفتخار اَصلاً دِرِس نییه. مَگه نَدوندِنی که اَت کم خمیرمایه تونده تِمومِ خمیرِ وَر بیاره؟

و این کارائه نتیجه نییه، تا هیچ‌کس شه ره اِفتخار نَکِنه.

Lean sinn:

Ceanglaichean taic

Sanasan