33 अणी तरियाँ थाँकामूँ कुई भी ज्यो आपणी हारी चिजाँ ने ने छोड़ देवे, मारो चेला ने वे सके हे।
“यद्याँ कुई मारा पाच्छे आवे अन आपणाँ बई-बापू, लुगई अन छोरा-छोरी अन भई-बेन अन अटा तईं आपणाँ जीव ने भी माराऊँ प्यारो माने, तो वो मारो चेलो ने बण सके हे।
ने तो वो राजा थोड़ाक छेटी रेता तकाई, आपणाँ दुताँ ने खन्दान मेल-मिलाप करणो छाई।
पसे वीं नावा ने बारणे लाया अन हारोई छोड़न ईसू का लारे वेग्या।
तद्याँ वो लेवी हारोई छोड़न ऊबो व्यो अन ईसू का पाच्छे चालबा लागो।
काँके देमास तो ईं दनियादारी का मो-माया में पड़न मने छोड़न थिस्सुलुनिक्यों नगर परोग्यो हे। क्रेसकेस गलातिया नगर में अन तीतूस दलमतिया नगर में परोग्यो हे।
वींने मिसर का धन-दोलतऊँ ज्यादा मसी का हाते बेजत वेणो घणो किमती लागो, काँके वणी परमेसरऊँ मलाबावाळा ईनाम पे ध्यान लगा मेल्यो हो।