9 i nun bos póngades a dezir uns pa ls outros: “Tenemos a Abraan cumo nuosso pai.” Puis you digo-bos que Dius puode fazer salir destas piedras a filhos d’Abraan.
Anton, boziou-le, dezindo: “Pai Abraan, ten mezericórdia de mi i manda a Lházaro cula puntica de l dedo molhado n’auga para me refrescar la lhéngua, porque stou mi atermentado neste fuogo.”
Dai fruitos que amóstren que stais arrependidos i nun ampécedes a pensar, “Tenemos a Abraan cumo nuosso pai”, puis digo-bos que Dius puode fazer nacer filhos d’Abraan destas piedras.
Quando biu estas cousas l fariseu que lo habie cumbidado, dezie alhá cun el: «Se este fura un porfeta, saberie bien quien i l que ye la mulhier que le topou, pus ye ũa pecadora.»