Quando ls xefes de ls saçardotes i ls scribas bírun las marabilhas que fazira i ls garoticos a gritar ne l templo i a dezir: «Houssana al filho de Dabide», quedórun mui anrabiados
Apuis, antrou ne l templo i puso-se a ansinar. Benírun a tener cun el ls xefes de ls saçardotes i ls mais antigos de l pobo i dezírun-le: «Cun que outeridade fais estas cousas? I quien te dou este poder?»
Antoce, inda staba el a falar, Judas, un de ls doze, bieno i trouxo cun el un grande juntouro de pessonas cun spadas i palos, mandado puls xefes de ls saçardotes i puls mais antigos de l pobo.
Lhougo a la purmanhana cedo, ajuntórun-se ne l cunceilho todos ls xefes de ls saçardotes i ls mais antigos de l pobo contra Jasus, pa l cundanáren a la muorte.
Ampeçou-le a ansinar: «Ye neçairo que l Filho de l Home benga a padecer muita cousa i que seia cundanado puls mais bielhos i ls puls xefes de ls saçardotes i puls scribas, que seia muorto i que rucecite trés dies apuis.»
Ls scribas i ls príncepes de ls saçardotes quejírun botá-le la mano lhougo eilhi, mas tubírun miedo de l pobo; todo porque habien antendido que la acumparaçon era para eilhes.
Anton, habendo Judas recebido ls suldados i ls oufeciales de ls xefes de ls saçardotes i de ls fariseus, fui-se alhá cun lhinternas, fachuqueiros i armas.