Ũa beç, andaba Jasus an pie l lhago de la Galileia, biu dous armanos, Simon, que le chamában Pedro i Andrés, armano del, que andában a botar la rede al lhago, puis éran pescadores.
Fui andando i un cachico más alantre, biu outros dous armanos: Tiago, filho de Zebedeu, i l armano Juan, que stában na barca cul pai, Zebedeu, a cumponer las redes. Jasus chamou-los
L mesmo se passou cun Tiago i Juan, filhos de Zebedeu, que éran cumpanheiros de Simon. Jasus dixo-le a Simon: «Nun tengas miedo: deiqui palantre serás pescador de homes.»
Quando ls apóstelos bolbírun, cuntórun-le todo l que habien feito. Anton, agarrando-los d’aparte, fui-se cun eilhes para ũa cidade que le chamában Betsaida.
Anton, botou-se nũa fugida i fui a tener cun Simon Pedro i cul outro deciplo, l que Jasus querie muito, i dixo-le: «Lhebórun l Senhor de la sepultura i nun sabemos adonde l ponírun.»
Stában juntos Simon Pedro, Tomé, que le chamában Mielgo, Natanael que era de Caná de la Galileia, ls que éran filhos de Zebedeu i outros dous deciplos del.
Pedro bolbiu-se i biu benir atrás l deciplo de quien Jasus mais gustaba, aquel que na cena quedara al lhado de Jasus i le preguntara: «Senhor, quien ye que te bai a atraiçonar?»