54 Anton, el agarrou la mano deilha i boziou dezindo: «Mocica, alhebanta-te!»
Apuis que botórun to la giente pa la rue, el antrou, agarrou la mano de la rapazica i eilha alhebantou-se.
El fui alhá, agarrou-le la mano i alhebantou-la. L febron deixou-la i eilha puso-se a serbir par’eilhes.
El agarrou-le la mano al ciego i lhebou-lo para fuora de l lhugar. Apuis, cuçpiu-le ne ls uolhos, puso-le las manos porriba i preguntou-le: «Bés algo?»
Anton, Jasus agarrou-le la mano, alhebantou-lo i el puso-se de pies.
Antrando na casa, nun deixou antrar a mais naide, a nun ser a Pedro, a Juan i a Tiago, al pai i a la mai de la rapazica.
Ende, fazien caçuada del, puis sabien que staba muorta.
L sprito deilha tornou i eilha nistante se alhebantou i mandou que le díran a quemer.
Mal dixo estas palabras, boziou cũa boç mi fuorte: «Lházaro, sal acá para fuora.»
Porque, assi cumo l Pai rucecita ls muortos i le dá bida, assi tamien l Filho le dá bida als que el quier.