1 «Nun se bos ambaralhe l buosso coraçon. Acraditais an Dius, acraditai tamien an mi.
Quando la biu a chorar i biu tamien a chorar ls judius que habien benido cun eilha, Jasus quedou mui peneroso i quemobido,
Agora la mie alma stá agoniada. I que dezirei? Pai, salba-me desta hora, mas fui por bias desta hora que you bin.
Jasus boziou, dezindo: «Quien acradita an mi, nun acradita an mi mas naquel que me ambiou;
Yá bos l digo agora, antes que se passe, para que, quando se benir a passar, acradítedes que you sou.
Até agora nun pedistes nada an miu nome; pedi i recebireis para que la buossa alegrie se cumpra.
I fazeran-bos estas cousas porque nun coincírun al Pai nien a mi.
Cumo bos tengo dezido estas cousas, l buosso coraçon ten-se anchido de tristeza.
para que todos hónren l Filho, tal i qual cumo hónran l Pai. Quien nun honra l Filho, nun honra l Pai que l ambiou.
Esta ye la buntade de miu Pai, que todo l que bei al Filho i acradita nel, tenga la bida eiterna i you rucecitarei-lo ne l redadeiro die.»