Quando ls xefes de ls saçardotes i ls scribas bírun las marabilhas que fazira i ls garoticos a gritar ne l templo i a dezir: «Houssana al filho de Dabide», quedórun mui anrabiados
para que todos séian un, assi cumo tu, á Pai, l sós an mi i you an ti; para que tamien eilhes séian un, an nós, para que l mundo acradite que tu me ambieste.
Fúrun-se a tener cun Juan i dezírun-le: «Rabi, aquel que staba cuntigo de l outro lhado de l Jordan, de quien tu deste teçtemunho, stá eiqui a batizar i todos ban a tener cun el.»