«Ai de ti, Corazin! Ai de ti, Betsaida! Porque se an Tiro i an Sidónia fúran feitos ls milagres que fúrun feitos an bós, yá dies ha que haberien feito peniténcia cun saco i cinza.
Cuitadica de ti, Corazin, cuitadica de ti, Betsaida! Porque se an Tiro i an Sidónia se fazíssen las marabilhas que an bós fúrun feitas, yá dies ha que se haberien arrependido, sentadas anriba de saco i de cinza.
Quando ls apóstelos bolbírun, cuntórun-le todo l que habien feito. Anton, agarrando-los d’aparte, fui-se cun eilhes para ũa cidade que le chamában Betsaida.
Felipe ancarou cun Natanael i dixo-le: «Ancuntremos a Jasus, filho de Jesé de Nazaré, aquel a respeito de quien Moisés screbiu, na Lei, i tamien ls porfetas.»
Anton, al alhebantar ls uolhos i al ber tanta giente que benie a tener cun el, dixo-le a Felipe: «Adonde hemos de cumprar pan para esta giente quemer?»