Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




JEREMIAS 4:19 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

19 Hau nahigabea, hau nahigabea! Lehertzeko zorian daukat bihotza! Hau larria neure barruan! Ezin isilik egon, entzuten ari bainaiz turuta-hotsa, guda-irrintzia.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Navarro-Labourdin Basque

19 Barnetic, barnetic minez nago; ene bihotza nahasia da ene baithan, ez naiz ixilduco, ceren ene arimac aditu baititu turutaren durrunda eta guduco oihua.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

19 Hau nahigabea, hau nahigabea! Lehertzeko zorian daukat bihotza! Hau larria neure barruan! Ezin isilik egon, entzuten ari bainaiz turuta-hotsa, guda-irrintzia.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




JEREMIAS 4:19
48 Iomraidhean Croise  

Ez dut horien bilkuretan parte hartuko, ez naiz halakoekin elkartuko; haserre egonik gizonak hil dituzte, gogoak emanik zezenak txikitu.


honela hasi zitzaion aitari: —Hau buruko mina! Hau buruko mina! Aitak agindu zion morroi bati: —Eramazu amarengana!


Bat-batean, Eliseo aurpegia gogor eta begirada zorrotz zituela gelditu zen luzaro; gero, negarrari eman zion Jainkoaren gizonak.


Daviden salmoa. Bedeinka beza ene arimak Jauna, ene barren osoak haren izen santua!


Zaude berriro bakean, ene arima, ona izan baita zurekin Jauna.


Ene begiek malko-errekak isurtzen dituzte, zure irakaspenari jarraitzen ez diotenengatik.


Haserre-sutan jartzen naiz gaiztoengatik, zure legea bazter uzten dutenengatik.


Aleluia! Gora Jauna! Gorets beza ene arimak Jauna!


Hau diot: «Oi Jauna, zu zaitut ene Jaun, zuregan baizik ez dut zorionik».


Nire barruak garrasi dagi Moabengatik: ihesi doa jendea Tzoar-eraino, ihesi Eglat-Xelixiaraino. Negarrez doaz Luhit-eko aldapan gora, garrasi erdiragarriak darizkiela, Horonaimgo bidean.


Harpa baten antzera dardaraz daukat bihotza Moabengatik, dardaraz barrua Kir-Haresengatik.


Hori dela eta, dardara batean nago, minez josia, erdiminetan dagoen emakumea bezala. Entzuteak ere larritzen nau, ikusteak izutzen.


Burua galtzear nago, larriaren larriz. Hain maitea nuen arratseko hozkirria ere beldurgarri bihurtu zait.


Orain, bada, hau diotsuet: Ez jardun ni kontsolatu nahian nire herriaren hondamendiagatik; uztazue saminki negar egiten.


Entzun nahi ez badidazue, negarrari emango diot isilean zuen harrokeriagatik. Nire begiak malkotan urtuko dira, Jaunaren herria gatibu eraman dezatenean.


Pentsatu izan dut: «Ez dut berriro Jauna aipatuko, ez dut haren izenean hitz egingo». Baina, orduan, suaren antzeko zerbait sentitzen dut barruan, eta hezurretaraino erretzen nau; saiatzen naiz itotzen, baina ezin!


Profetei buruz. Lehertzen daukat bihotza barnean, hezurretaraino dagit dardara. Mozkor baten antzera sentitzen naiz, ardoak menderatutakoaren antzera, Jaunarengatik eta beronen hitz santuarengatik.


Noiz arte ikusi behar ote dut gerrarako bandera jasorik? Noiz arte entzun behar ote turuta-hotsa?


Aldarrikatu hau Judan, adierazi Jerusalemen. Jo turuta herrialde osoan, egin oihu ozenki: «Bil zaitezte, joan gotorlekuetara!»


Hala diot nik, Jaunak: Badator garaia, amondarren Raba hiriburuan guda-irrintzia entzungo dena. Hiriburua hondakin-pila bihurtuko da, haren menpeko hiriak erre egingo. Israel berriro jabetuko da kendu zioten lurraldeaz. Hala diot nik, Jaunak.


Gerra-hotsak lurralde hartan, hondamendi izugarria.


Jerusalemen jendeak dio: «Horren berri jakitean, indarge gaude, estu eta larri, emakumea erdiminetan bezala.


Nire nahigabeak ez du erremediorik, eroria dut bihotza.


Neure herria jo duen hondamenaz nago jota, goibel eta izuak hartuta.


Ai, basamortuan egonlekua aurkituko banu, neure herria utzi eta harengandik urruti bizitzeko! Desleialak baitira guztiak, traidore hutsak denak.


Jaunak dio: «Jerusalem harri-pila bihurtuko dut eta txakal-zulo; Judako hiriak hondamendi, bizilagunik gabe gelditzeraino».


Horregatik nago negarrez, begi biak urtzeraino; urrun baitut kontsolatzailea, biziberrituko nindukeena. Nire haurrak galduak daude, etsaia atera baita garaile».


Jauna, ikus nire larrialdia! Irakiten daukat barrua. Iraulia dut bihotza barnean, errebelde izan bainaiz, errebelde. Kalean ezpatak hil dizkit haurrak, etxean herioa jabe.


Begiak erreak ditut negarrez, barrua irakiten, bihotza eroria, nire herriaren hondamendia dela eta, haurrak eta bularrekoak hiriko kaleetan ahulduak daudelako.


Errege jauna, zeu zara zuhaitz hori! Handi eta sendo egin zara zeu ere; zeruraino iritsi da zure handitasuna, lurraren ertzeraino zabaldu zure boterea.


«Ikara larrian nengoen ni, Daniel, neure barruan, ikusten ari nintzen guztiengatik.


«Hemen amaitzen da kontaera. Ni, Daniel, neure burutazioak zirela eta, oso beldurturik gelditu nintzen, aurpegia zurbil; baina hauek guztiak barruan gorde nituen.


«Orduan, ni, Daniel, zorabiatu egin nintzen eta egunetan egon nintzen gaixo. Ongi jarri nintzenean, erregearen arazoen ardura berriro hartu nuen neure gain. Baina artean oso txunditurik nengoen ikuskariagatik, ez bainuen ulertzen haren esanahia.


Jo al daiteke hirian adarra, jendea asaldatu gabe? Gerta al daiteke hirian zorigaitza, Jaunak eragin gabe?


Entzun dudanean, ikarak hartu dit barrua. Zarata aditzean, dardaraz ditut ezpainak. Ahulezia sartu zait hezurretaraino, koloka ditut oinak. Geldi nago ni, egun larriaren zain, zapaltzen gaituen herriari datorkion egunaren zain.


«Zeuen lurraldera iritsi ondoren erasoko dizueten etsaien kontra borrokatzera ateratzean, irrintziekin batera turutak joko dituzue. Horrela, Jauna, zuen Jainkoa, zuetaz oroituko da eta salbatu egingo zaituzte.


Senideok, hauxe da nire bihotzeko irrikarik handiena eta israeldarren alde Jainkoari eskatzen diodana: salbamenera hel daitezela.


Edota turutak soinu nahasia jotzen badu, nor prestatuko da gudurako?


Ene seme-alabok, erdiminetan nago berriro ere zuengatik, Kristo zuengan erabat moldatu arte.


Kixon errekak ezabatu zituen, antzinako erreka hark, Kixon errekak. Aurrera! Eutsi gogor!


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan