A ko ne ma ko: ‹Daniyɛli, Ala ta mɔgɔ kanunin, ne bɛna min fɔ i ye, o lamɛn kosɛbɛ, k’a kɔrɔ faamu. I bɛ yɔrɔ min na, i wuri ka lɔ yi, sabu ne cira ele le fɛ sisan.› A ka o kuma fɔ ne ye minkɛ, ne yɛrɛyɛrɛtɔ wurira ka lɔ.
A ko ne ma tuun ko: ‹Daniyɛli, i kana siran; sabu i ka i yɛrɛ majigi Ala ɲa kɔrɔ, ka Ala daari, janko ka faamuri sɔrɔ; ayiwa, kabini o lonw tere fɔlɔ, i ta Aladaari minana. Ne nana ka na i ta daariri kɔjaabi le fɔ i ye.
Ne k’a ɲininka ko: «Ne matigicɛ, nin sow ye mun sow le ye?» Mɛlɛkɛ min tun bɛ kumana ni ne ye, ale ko ne ma ko: «Nin sow kɔrɔ ye min ye, ne bɛna o fɔ i ye!»
Ayiwa, o kɔ, ne ka flɛri kɛ, ka da dɔ yɛlɛnin ye sankolo kɔnɔ. Ne tun kɔnna ka kumakan min mɛn fɔlɔ, i ko burufiyɛkan, o kumakan ko ne ma ko: «Yɛlɛn ka na yan! Ko minw bɛna kɛ nin kɔ, ne bɛna o yira i ra.»