1 जब पठ्वा सतौँ मोहर खोलल, तब लगभग आधा घण्टासम स्वर्गमे रहुइया सक्कु जाने शान्त होगिलाँ।
1 पठ्रू सातवाँ मोहर खोल्ल त स्वर्गम आधा घण्टासम सुनसान हुइल्।
तब् ओइने जाके पठरामे लालमोहर लगैलाँ। और चौकिदर्वनहे खटाके चिहानके अख्वारी करवैलाँ, ताकि केऊ पठराहे ना हटाए।
सिंहासनमे बैठल रहुइयक दाहिन हाँथेम दुनु पँजार ओहोँर लिखल एकथो छालक चिट्ठीक मुट्ठा मै देख्नु, जेम्ने सातथो मोहर लगाके बन्द करगिल रहे।
ओइने पठ्वक बारेमे यी गीत गाइतताँ, जे येशू ख्रीष्ट हुइँत : “अप्नि यी चिट्ठीक सील टुरना, और यिहिहे खोल्ना योग्यक बती। काकरेकी अप्नि मुवागिल रही। और अप्नि अपन मुलक खुनसे परमेश्वरके लग हर कुल, हर भाषा, हर मनै और हर जातिनमेसे मनैनहे मोल चुकाके किन्ली।
तब मै देख्नु कि पठ्वा उ सातथो मोहरमेसे एकथोहे खोलल। और मै चारथो जित्ती प्राणीनमेसे एकथोहे गोहराइत सुन्नु। ओकर आवाज गर्जे हस तेज रहिस। ऊ कहल, “आब जाऊ, आघे बह्रो।”
जब पठ्वा छैठौँ मोहर खोलल, तब मै बरवार भुइँचाल हुइल देख्नु। सूर्य करिया खसरार कमरा हस होगिल। और पूरा जोन्ह्याँ खुन हस लाल होगिलस।
जब पठ्वा दोसुर मोहर खोलल, तब मै दोसुर प्राणीहे असिक कहत सुन्नु, “आब जाऊ, आघे बह्रो।”
जब पठ्वा तेसर मोहर खोलल, तब मै तेसर प्राणीहे असिके कहत सुन्नु, “आब जाऊ, आघे बह्रो।” तब मै देख्नु कि एकथो करिया घोरवा बाहेर आइल। और ओकरमे सवार रहुइयक हाँथेम एकथो तख्री बतिस।
और जब पठ्वा चौथा मोहर खोलल, तब मै चौथा प्राणीहे असिके कहत सुन्नु: “आब जाऊ, आघे बह्रो।”
जब पठ्वा पाँचौँ मोहर खोलल, तब मै वेदीक तरे उ मनैनके आत्मनहे देख्नु, जेने मुवागिल रहिँत। काकरेकी ओइने परमेश्वरके वचनहे घोषणा कर्ले रहिँत। और ओइने येशूए ओइन्के प्रभु हुइँत कहिके स्वीकार करनासे पाछे नै हटल रहिँत।