3 जब पठ्वा दोसुर मोहर खोलल, तब मै दोसुर प्राणीहे असिक कहत सुन्नु, “आब जाऊ, आघे बह्रो।”
3 तबदोस्र पठ्रू द्वासर मोहर खोल्ल ओ मै द्वासर जीवित प्राणी “आओ!” कहल सुन्नु।
तब् ओइने जाके पठरामे लालमोहर लगैलाँ। और चौकिदर्वनहे खटाके चिहानके अख्वारी करवैलाँ, ताकि केऊ पठराहे ना हटाए।
यी जित्ती प्राणीनमेसे सुरुक प्राणी सिंह हस देखाए। दोसुर प्राणी बर्धा हस देखाए। तेसर प्राणीक अनुहार मनैनके हस देखाइतिहिस। और चौथा प्राणी उर्ती रहल चिल्हरिया हस देखाइतेहे।
तब मै देख्नु कि पठ्वा उ सातथो मोहरमेसे एकथोहे खोलल। और मै चारथो जित्ती प्राणीनमेसे एकथोहे गोहराइत सुन्नु। ओकर आवाज गर्जे हस तेज रहिस। ऊ कहल, “आब जाऊ, आघे बह्रो।”
जब पठ्वा सतौँ मोहर खोलल, तब लगभग आधा घण्टासम स्वर्गमे रहुइया सक्कु जाने शान्त होगिलाँ।