प्रकाश 19:14 - डोटेली नयाँ करार

¹⁴ स्वर्ग बठेइ आया सिपाहिको ठुलो भिड उनरा पछाडी लाग्यो। यिन सिपाही सेता घोडामि सवार थ्या रे तिननले सफा सेतो सुतिको कपडा लाइराइथ्यो।

प्रकाश 19:14 Iomraidhean Croise

मत्ती 21:5

“सियोनकि चेलीलाइ भण हेर, तमरा राजा तमरा वाँ आउन्ना छन नम्र रे गधाको छाउनामि बसिबर आउन्ना छन।”

मत्ती 26:53

तु कि जाणन्छइ, कि म आफना पितालाइ बिन्ति अद्द सक्दैन, रे उनले उतन्जेइ स्वर्गदुतका बार पल्टन हइ बड्ता मेरा निउति पठाउनाइन्न ब?

मत्ती 28:3

तिनरो अनार बिजुलि जसो रे लत्ता हिंउ जसा सेता थ्या।

२ थेसलोनिकि 1:7

रे उनले हामलाइ रे तिननलाइ अइल पाउन्नारया कष्ट बठेइ छुटकारा दिन्या हुन। यो तइ बेला हुन्या हो, जइ बेला प्रभु येशू आफना सक्तिशाली स्वर्गदुतसित आगाको ज्वालाले घेर्या स्वर्ग बठेइ आउन्याहुन।

यहूदा 1:14

आदम बठेइ सातौ पुस्तामी जन्मिया हनोकले यिन मान्सका बारेमि इसो भणबर अगमबाणी बोल्याथ्यो, “हेर प्रभु पक्‍कालगइ आफ्ना असंख्य पबित्र स्वर्गदुतसित आउन्याहुन।

प्रकाश 14:1

तइ पछा मइले केइ और कुरणी धेक्या, मइले सियोन पर्वतका बेसीमि थुमा कालिया धेक्या। उनरा सँङमि एक लाख चवालिस हजार मान्स थ्या उनरा चानामि थुमा रे उनरा बाको नाउँ लेखियाथ्यो।

प्रकाश 17:14

तिननले थुमा बिरुद्दमि लडाइ अद्दया हुन, तर थुमाले तिननलाइ हाराउन्या हुन, क्याकि उन प्रभुका प्रभु रे राजाका राजा हुन। उनले आफ्ना बोलाइया, छानिया रे बिश्वासयोग्य अनुयायि सित तिननलाइ हाराउन्या हुन।

प्रकाश 19:11

तब मइले स्वर्ग खोलिया धेक्या। रे ताँ एक सेतो घोडा थ्यो। तइमि सवार हुन्या परमेश्वरको बफादार रे साँचो सेवक भणिनाहान। धार्मिक मार्गमि उनले आफ्ना सत्रुको न्याय अददाहान रे उन तिनरा बिरुद्दमि लड्डाहान।

प्रकाश 19:8

आब उइलाइ चम्किलो, पबित्र रे सफा मलमलको लत्तालाइ दिया छ, जो बिश्वासीनको असल कामको चिन्ह हो।”

प्रकाश 3:4

तर तमरा बिचमि सार्डिस सहरमि कोइ मान्सन छन जो पाप बठेइ असुद्द भया आथिन तिनन सुद्द सेता लत्ता लाइबर मसित जिउन्या हुन, क्याकि तिनन योग्य छन।

प्रकाश 4:4

चौबिस सिहासनले तइ सिहासनलाइ घेरया थ्यो रे मुन्टामि सुनका मुकुट रे सेता लत्ता लाया चौबिस जाना अगुवान तिन सिंहासनमि बस्या मइले धेक्या।

प्रकाश 7:9

यइ पछा मइले ताँ इति ठुलो मान्सको भिड धेक्या कि कसइ मान्सले लगइ तिनरो गण्न सक्दइन थ्यो। तिनन संसारमी हरेक जाति, कुल, मान्सन रे भासा बठेइ आयाथ्या, तिनन सिंहासन रे थुमाका अगाडी कल्लिया। तिननले सेता लत्ता लायाथ्यो, रे हरेक मान्सले आफ्ना हातमि खजुरका हाँङा समाया थ्यो। त्यो सम्मानको चिन्ह थ्यो।