तबइकिलाइ तमन याँ स्वर्गमि रन्या सब रमाउ। तर धर्ति रे समुद्रमी रन्या तमन भयानक समस्यामि छौ! आफ्नो समय छोटो छ भणि था पाइबर सैतान ठुलो क्रोध सित तमरा वाँ तलतिर आउन्ना छ।”
उनले मलाइ भण्यो, “सब सकियो। अल्फा रे ओमेगा मइ हु जो सुरु रे अन्त हो, जो तिसाया छ उइलाइ म पानीका मुल बठेइ तइ पानी सित्तइ दिन्या हु जइ पानिले अनन्त जीवन दिन्छ।
जो सिंहासनमि विराजमान छन उनइ हुन जो सदासर्वदा जिउना रनाहान रे जबलगइ जिउना प्राणिले उनलाइ महिमा, आदर, धन्यबाद चडाउनाहान, तब तिन चौबिस जाना अगुवा उनरा सामने घोप्टो पडिबर उनरो उपासना अददाहान, रे दण्डबत अद्दाहान, आ-आफना मुकुट सिंहासनका अगाडी राखिबर इसेरि गाउनाहान: