पइलगइ म तमलाइ सत्य कुरणी भण्नउ, म जानाइमि तमरो हित छ। क्याकि म गएइन भण्या, सायता अद्द्या पबित्र आत्मा तमरा वाँ आउन्या आथिन। तर म गया भण्या उनलाइ तमरा वाँ पठाइ दिनउ।
पइ जइ जइले यो कुरणी सुण्यो तिननलाइ थाथ्यो कि तिनन पापी हु भणबर तबइकिलाइ तिनन एक-एक अरिबर ठुला बठेइ नाना सम्म सब बाइर गया रे येशू मान्तर ताँ रया रे अगाडी कल्लिएकि त्यो स्वानी ताइ थी।
तर सबले अगमबाणी अद्दार्या बेला कोइ अबिश्वासी अथवा बुज्ज नसक्द्या बाइरको मान्स ताँ आयो भण्या, तमनले भण्या कुरणीले तइले आफ्ना पापलाइ चिन्न्या हुन रे तमनले भण्या कुरणिका लाग्दा तइले आफ्नो ब्यबहार बदल्ल खोज्ज्या हो।
उनले सब मान्सनको न्याय अद्दया हुन रे सब भक्तिहिन मान्सनले अर्या सब अनैतिक रे दुष्ट काम रे उनरा बिरुद्दमि पापी मान्सनले बोल्या अपमानित शब्दको दण्ड दिन्या हुन।”