6 तर जोनि बिधुइनि परमेसोरक इच्छा अनुसार नइजे, तर आफ्नइ इच्छा अनुसार जिबन जिइत कने, उसे जिउत भइकुन पुनु मोर्लि जस्नइ भइत।
उपाछु मोइ आफइके यस्न कहतम् कि, तोइ धेरइ भाग्यमानि बाटस्! बर्सउ-बर्ससमन पुग्लार सम्पति तेरसाङ बाटइ, आरामसाङ बसुक, खाउक, पिउक र मोजमज्जा कर।’
केहाउ दिनपाछु आफ्न भागयँ पोर्ल धन-सम्पति लिइकुन कान्छा छाहोक् टाढो देसयँ जइल। उछिका उहाइ मोज-मस्तियँ सभइ धन-सम्पति उडाल।
किकेकने इसे मेर छाहोम् मोर्ल रहइ, फेरि बाचिकुन अइल बाटइ, हेराल रहइ, आबे भेट्ल!’ हसे उसब आनन्द मानाइके थाल्ल।
तर आजु हामे भोज लागाइकुन खुसि मानाइके नइ पोरित किकेकने इसे तेर भाइर मोर्ल रहइ हसे बाच्ल बाटइ, हेराल रहइ, हसे भेट्ल बाटिहिँ!’”
येसुइ फेरि कहिकेभइल, “एक जेना धनि मानुस रहइ, जोनेइ राम्र-राम्र लुगा लागाइकुन, सद्देहुन मोजमज्जायँ जिबन बितातेरहइ।
बाहार किति चाँइके जइल? राम्र लुगा लागालाहार मानुसके? राम्र लुगा लागालाहार मानुस त राजदरबारयँ मोज-मस्तियँ बस्तात्।
किकेकने उसब मद्धे कोलोउ-कोलोउ घर घरयँ जाइकुन पापेइ थिचिल र बिभिन्न पापकइ इच्छा राख्लाहारि बेटिसब्के आफ्न अधिनयँ राख्ताहात्।