1 पबित्र आत्माइ प्रस्टइ कहल बाटत कि, पाछे अइलाहार दिनयँ कोलोउ-कोलोउ मानुससब सत्ते बिस्वासके छाडिकुन झुठो कुरायँ मन लागाताहात् हसे छलक आत्मा र भुत आत्माके बिस्वास कर्ताहात्।
येसुइ आफ्नेन्क चेलाके कहिकेभइल, “मानुसके पापयँ फासालार कुरा त अबस्से नइ आइत। तर धिक्कार पापयँ फासालार मानुसके!
एक दिन उसब उपास बोसिकुन प्रभुसाङ पार्थाना र आरधना करिराख्ते बेलाके पबित्र आत्माइ कहिकेभइल, “उसे कामक लागि बारनाबास र साउलके छुटेओ, जोनो कामक लागि मोइ उसब्के बोलाल बाटम।”
उपाछु इपिक्युरि र स्तोइकिक दार्सनिकसबेइ पुनु पावलसाङ छलफल करिके थाल्ल। उख्राके कत्काइ, “इसे बकबकेइ किति कहतिन् बाटइ?” हसे कत्काइ चाहिँ, “अरु देसक देउतासब्क प्रचार कर्लाहार जस्न देख्ताहिँर।” कहतिन् रहत, किकेकने पावलेइ येसु ख्रिस्ट मोर्लकमाटे जिउत भइकुन उठिकेभइलक बारेयँ प्रचार कर्ल रहइ।
तर मोइ यत्का मत्रइ जान्तम कि, हरेक सहरक सतावट र झेलखानायँ भइलाहार दुख मेरउप्र आइपोरित कइकुन पबित्र आत्माइ मेह्राके कहिकेभइल बाटत।
उपाछु उहाइ पावलक पटुका लेइकुन आफ्न हाथ-गोड बाधिकुन कहल, “पबित्र आत्माइ यस्के कताहात्, ‘इसे पटुका जोक्र हखइ, उख्राहिँके यहुदिसबेइ यरुसलेमयँ यस्के नइ बाधिकुन अरु जातसब्क हाथयँ सोपि देताहात्।’”
उपाछु उसब एक-अर्कसाङ मिलिके नसकिकुन उछिकमाटे हिठिके लाक्तेखना पावलेइ कहल, तेउह्रसब्क बुबा-बाजेके यसइया अगमबक्ताइ पबित्र आत्माकमाटे कहिकेभइल बचन ठिकइ रलाहाइ,
हसे दुस्ट मानुससब बिग्रतिन जइताहात् र उसब्क कुरा सुन्लाहारसबेइ अरु मानुससब्के पुनु बिग्रातिन लेज्ताहात्।
हसे सत्ते कुरा सुनिके नाखोजत, र कल्पना करिकुन बानाल काथापटि बराल्ताहात्।